Брус, брусо́к. Рус.брус, ‑ок, укр.брус і да т. п., польск.brus, чэш.brus, балг.брус, серб.-харв.бру̑с і г. д. Слав.*brusъ ’брус; тачыльны камень’. Аблаутная форма да *brъs‑ (параўн. ц.-слав.бръснѫти ’скрэбці, брыць’). Далей параўноўваюць літ.braũkti ’выціраць і да т. п.’; ст.-ісл.brúna ’тачыць’ і інш. Бернекер, 91; Праабражэнскі, 1, 42; Брукнер, 42; Фасмер, 1, 220; Слаўскі, 1, 45 (*bhrou‑k̑‑ ’церці, здзіраць’); Махэк₂, 68 (іншая версія). Булыка (Запазыч.) лічыць ст.-бел.брус паланізмам. Няпэўна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
obcierać
obciera|ć
незак.
1. абціраць, выціраць;
2. сціраць; муляць; намульваць;
but obcierać nogę — чаравік муляе (намульвае) нагу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
trócknen
1.
vt сушы́ць, асу́шваць; вя́ліць (садавіну)
die Hände ~ — выціра́ць ру́кі
2.vi(s) со́хнуць, высыха́ць
3.
(sich)
сушы́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áuswischen
1.
vtвыціра́ць
◊ j-m die Áugen ~ — разм. абдуры́ць каго́-н.
2.
vi(s)фам. уцячы́, зні́кнуць, змы́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dry up[ˌdraɪˈʌp]phr. v. перасыха́ць, высыха́ць (пра раку, возера і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Пу́гаць ’прагна піць, хлябтаць’ (Нас., Варл.), ’многа і часта піць’ (кір., Нар. сл.; бых., Жыв. НС; стаўб., З нар. сл.), ’многа піць, піць вялікімі глыткамі’ (Жд. 2; дзярж., Нар. сл.; Сцяшк. Сл.), ’многа піць вады або есці вадкай стравы’ (карэл., Нар. сл., Сцяшк.), ’прагна есці, сёрбаць’ (Скарбы, мядз., Нар. словатв.; жлоб., Жыв. сл.), ’жэрці’ (полац., Янк. 2), ’разліваць’: не пугай, напу́гаў, што стол не ўспяваю выціраць (гродз., Цыхун, вусн. паведамл.). Дзеяслоў гукапераймальнага паходжання, у аснове — выклічнік пу! (пуг!), што імітуе уцягванне вадкасці ротам, параўн. пупа ’вада’ (у размове з дзецьмі), славен.pupati ’піць’ (у дзіцячай мове), у аснове якога гукаперайманне pup (Сной, 515), або пу́льгаты ’сёрбаць; разліваць’ (драг., Сл. Брэс.) (гл.), у аснове гукаперайманне пуль(г)!
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wipe
[waɪp]
v.t.
1) сьціра́ць
to wipe the table — сьце́рці стол
2) абціра́ць, выціра́ць
Wipe away your tears — Вы́тры сьлёзы
3) заціра́ць, змыва́ць
The rain wiped away all the footprints — Дождж змыў усе́ сьляды́
4) праціра́ць
to wipe one’s glasses — праціра́ць акуля́ры
•
- wipe out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sponge2[spʌndʒ]v.
1.выціра́ць, мыць (губкаю);
sponge a wound прачышча́ць ра́ну
2. (on) infml быць нахле́бнікам, «даі́ць» (каго-н.);
sponge of smb. everything вы́цягнуць усё з каго́-н.;
sponge a dinner папалу́днаваць на дармаўшчы́ну
sponge off[ˌspʌndʒˈɒf]phr. v. сціра́ць гу́бкаю
sponge out[ˌspʌndʒˈaʊt]phr. v. закрэ́сліваць; выкі́дваць з па́мяці; забыва́ць;
sponge out a debt дарава́ць доўг
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ábtreten
*
1.
vt
1) сто́птваць, зно́шваць
2) перадава́ць
3)
sich (D) die Füße ~ — выціра́ць но́гі
4) уступа́ць (месца, тэрыторыю і г.д.)
2.
vi(s) пакіда́ць слу́жбу; сыхо́дзіць са сцэ́ны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Сму́ніць ‘пацерці звітую вяроўку, каб зрабіць яе больш мяккай’, ‘трапаць абутак, адзежу; зношваць збрую’ (Нік. Очерки), сьму́ніць ‘церці, выціраць’, сюды ж асму́ніць ‘абсмыгаць, абцерці, абтрапаць’ (Ласт.). Параўн. рус.-ц.-слав.присмѧнѫти ‘прывянуць’, присмѧдитисѧ ‘прыгараць’. Вытворнае ад прасл.дыял.*smǫditi ‘паліць, капціць, вэндзіць’, якое лічыцца фанетычным варыянтам *svǫditi ‘тс’, суадноснага з svęděti ‘быць высушаным, знаходзіцца ў гарачыні’, што ўзыходзіць да і.-е.*(s)u̯endh‑ ‘памяншацца, убываць, вянуць’. Змена sv > sm пад уплывам слоў тыпу смала, смага (гл.). Параўн. укр.дыял.сму́дитися ‘смажыцца, пражыцца’, польск.smądzić ‘вэндзіць’, swędzić ‘свярбець’, smędzić się ‘ледзве гарэць’, в.-луж.smudźić ‘смаліць’, н.-луж.smuźiś ‘абпальваць, смаліць’, чэш.smouditi ‘паліць, капціць’, славац.smudiť ‘чадзіць, капціць’, серб.-харв.сму́дити ‘смаліць; абпальваць’, славен.smoditi ‘паліць, прыпальваць’, балг.смъдя́ ‘свярбець’, макед.смади ‘абпальваць’, роднасныя ст.-англ.swindan ‘знікаць, прападаць’, ням.schwinden ‘тс’. Гл. Глухак, 567; SEK, 4, 330; Бярнар, Бълг. изсл., 265–266; Шустар-Шэўц, 1324; ЕСУМ, 5, 330–331. Параўн. смурыжыць (гл.).