Scheck

I

m -s, -s чэк (банкаўскі)

verfállener ~ — пратэрмінава́ны чэк

éinen ~ áusstellen [schreiben*] — вы́пісаць чэк

éinen ~ éinlösen — плаці́ць па чэ́ку

mit ~ bezáhlen — заплаці́ць чэ́кам

II

m -en, -en,

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чек в разн. знач. квіто́к, -тка́ м., чэк, род. чэ́ка м.;

чек на де́ньги чэк на гро́шы;

вы́писать чек на това́р вы́пісаць квіто́к (чэк) на тава́р;

вы́бить чек на муку́ вы́біць квіто́к (чэк) на муку́;

приватизацио́нный чек прыватызацы́йны чэк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазна́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Паставіць на чым‑н. знак, лічбу або надпіс; пранумараваць. Па вёсцы паўзуць пушчаныя ворагам чуткі, быццам калгаснікаў будуць таўраваць, .. каб пазначыць. Лужанін. Калі б пазначыць на геаграфічнай карце ўсе мясціны, куды кідаў лёс Я. Купалу ў дарэвалюцыйны час, то яна была б усеяна кружочкамі. Шкраба. Найбольш важкія эстэтычныя думкі паэта кожны можа выпісаць ці пазначыць у кнізе. «Полымя».

2. Вызначыць, акрэсліць. Янка Брыль не назначыў жанру свайго новага твора «Птушкі і гнёзды». Юрэвіч. Я .. на бой падымаўся, каб краю здабыць перамогу, душой загараўся, каб другу пазначыць дарогу. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэк ​1, ‑а, м.

1. Грашовы дакумент з распараджэннем укладчыка банка аб выдачы ці пералічэнні прад’яўніку пэўнай сумы грошай з бягучага рахунку. Чэк трэба было асабліва асцярожна падпісваць. Скрыган. Тут [у таварыстве параходаўладальнікаў] неафіцыйна ўручаліся.. [містэру Лаяну] даволі буйныя чэкі. Лынькоў.

2. Квітанцыя ў касу з указаннем сумы, якую патрэбна ўнесці за тавар; талон з касы, які сведчыць пра тое, што за тавар, які купляецца, у касу заплачаны грошы. Выпісаць чэк. Аплаціць чэк. □ Пакуль Косця (яго чарга) выбіваў чэкі і падносіў талеркі з супам, Іван густа намазваў хлеб гарчыцай і еў. Шамякін.

[Англ. check.]

чэк ​2, ‑а, м.

Участак поля з пасевамі рысу, абгароджаны землянымі валікамі для ўтрымання вады пры яго затопліванні. Рысавыя чэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

faktura

faktur|a

ж.

1. фактура; накладная;

~а celna — мытная фактура;

~а eksportowa — экспартная фактура;

~a handlowa — гандлёвая фактура;

wystawić ~ę — выпісаць фактуру;

2. маст. фактура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sprowadzić

зак.

1. прывесці;

sprowadzić do współnego mianownika мат. прывесці да агульнага назоўніка;

2. звесці (зверху ўніз);

3. выпісаць; заказаць; замовіць;

4. перавесці (тэму, размову);

5. выклікаць;

гл. sprowadzać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́явіць, ‑яўлю, ‑явіш, ‑явіць; зак., каго-што.

1. Знайсці, адшукаць; заўважыць. Ноччу пры святле ракет гітлераўцы яшчэ раз прачасалі ўчастак паўднёвых варот, але, як і першы раз, нікога не выявілі. Лупсякоў. Не пакідаць жа хлопца ў лесе або ў чужых людзей, дзе яго лёгка маглі б выявіць. Колас. // Выкрыць што‑н. Выявіць злачынства. □ [Свірыд] толькі што зрабіў вялікую шкоду і баіцца, каб яго не выявілі. Сабаленка.

2. Праявіць, выказаць якую‑н. скрытую якасць, уласцівасць. Выявіць талент. Выявіць спрыт. □ Навічок, калі яго абступіла дзетдомаўская дзетвара, адразу выявіў свой характар. Васілевіч. // Разм. Паказаць сябе. Сцёпка адчуваў патрэбу выявіць сябе хоць чым-небудзь у гэтую ноч. Колас.

3. Вызначыць па якіх‑н. прыкметах; высветліць. Выявіць запасы карысных выкапняў. Выявіць падрыхтоўку вучняў. // Бясспрэчна даказаць што‑н., выкрыць. У дакладзе.. Грышка выявіў прычыны ўсіх вясковых бед. Чорны.

4. Разм. Выпісаць, выключыць са складу. Выявіць кватарантаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэк м. фін., бухг.

1. (банкаўскі) Scheck m -s, -s, Bánkscheck m;

даро́жны чэк Réisescheck m;

чэк на прад’яўніка́ Ínhaberscheck m;

пратэрмінава́ны чэк verfállener Scheck;

вы́пісаць чэк éinen Scheck áusstellen; [schréiben*];

выстаўля́ць [прад’яўля́ць] чэк да апла́ты éinen Scheck zur Záhlung vórlegen;

гасі́ць чэк éinen Scheck tílgen [begléichen*];

інкасава́ць чэк éinen Scheck inkassíeren;

плаці́ць па чэ́ку éinen Scheck éinlösen;

2. (касавы) Kássenzettel m -s, -s, Kássenbon [-ˏbõ: i -ˏboŋ] m -s, -s, Bon m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bestéllen

i

vt

1) зака́зваць, замаўля́ць сабе́

2) урабляць (поле)

3) перадава́ць, перака́зваць (прывітанне)

4) (mit D) абстаўля́ць, застаўля́ць (чым-н.)

5)

es ist gut [schlecht] um ihn, um etw. (A) [mit ihm, mit etw.] bestéllt — яго́ спра́вы [спра́вы нако́нт гэ́тага] іду́ць до́бра [дрэ́нна]

die Zéitung ~ — вы́пісаць [падпіса́цца на] газе́ту

II

vt прызнача́ць (на якую-н. пасаду, выконваць функцыі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

czek, ~u

м. чэк;

czek bankowy — банкаўскі чэк;

czek bez pokrycia — чэк без забеспячэння;

czek imienny — імянны чэк;

czek in blanco — незапоўнены чэк;

czek na okaziciela — чэк на прадяўніка;

czek podróżny — турыстычны чэк;

czek rozrachunkowy — разліковы чэк;

wystawić czek — выпісаць чэк;

zapłacić ~iem — заплаціць чэкам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)