overhear

[,oʊvərˈhɪr]

v., -heard, -hearing

падслу́хаць, выпадко́ва пачу́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заканаме́рна,

1. Прысл. да заканамерны.

2. у знач. вык. Не выпадкова, у адпаведнасці з законам (у 5 знач.). Гэта заканамерна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фукс

(ням. Fuchs = ліса)

1) выпадкова ўдачна выйграны шар у більярднай гульні;

2) разм. выпадковасць, нечаканасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Наворышча ’нечаканае (выпадковае) спатканне’ (Бяльк.). Ад наўрацца ’выпадкова набрысці, нечакана сустрэцца’. Гл. наўрышча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абначы́цца ’заначаваць выпадкова’ (Юрч. Сін.), абначэць ’тс’ (Хрэст. дыял., 27, віц.) да ноч (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напатка́цца tréffen* vt; begégnen vi (s) (D) (напаткаць выпадкова); sich tréffen* (дагаварыцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наклю́нуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак.

1. Стаць прабітым дзюбай (пра шкарлупіну яек, з якіх вылупліваюцца птушаняты).

2. Пра зерне, пупышкі: пачаць прарастаць, распускацца.

3. перан. Выпадкова трапіцца, абазначыцца, намеціцца (разм.).

Наклюнулася добрая работа.

|| незак. наклёўвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укра́сціся, -ра́дуся, -ра́дзешся, -ра́дзецца; -ра́ўся, -ра́лася; зак., у што.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выпадкова з’явіўшыся, застацца незаўважаным.

У тэкст укралася памылка.

2. Непрыкметна з’явіцца дзе-н., пранікнуць куды-н.

У душу ўкраўся страх.

|| незак. укра́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

blunder​2 [ˈblʌndə] v. зрабі́ць гру́бую памы́лку; рабі́ць брак, парта́чыць;

blunder into smth. (выпадко́ва) наткну́цца на што-н.; натра́піць на што-н.;

She has blundered into a trap. Яна выпадкова трапіла ў пастку.

blunder about [ˌblʌndərəˈbaʊt] phr. v. ру́хацца няўпэ́ўнена, во́бмацкам; блука́ць, брысці́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інтэркурэ́нтны

(лац. intercurrens, -ntis = які дамешваецца)

які выпадкова далучаецца;

і. захворванне — захворванне, якое ўскладняе працяканне іншага захворвання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)