wring [rɪŋ] v. (wrung)
1. скру́чваць, выкру́чваць
2. адціска́ць, выціска́ць
♦
wring one’s hands зало́мваць ру́кі;
wring smb.’s neck infml скруці́ць каму́-н. шы́ю;
wring smb.’s hand мо́цна паціска́ць каму́-н. руку́;
wring smth. out of from smb. дамага́цца чаго́-н. ад каго́-н. (прызнання, абяцання і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
выкру́чвацца несов.
1. выкру́чиваться; (о винтах — ещё) выви́нчиваться;
2. (о белье) выжима́ться, отжима́ться;
3. высве́рливаться;
4. (освобождаться от кого-, чего-л.) выска́льзывать;
5. перен. выкру́чиваться, вывёртываться, отвёртываться, выпу́тываться, увёртываться, уви́ливать;
6. разг. (перед зеркалом) верте́ться;
7. извива́ться;
8. страд. выкру́чиваться; выви́нчиваться; выжима́ться, отжима́ться; высве́рливаться; выга́дываться; см. выкру́чваць 1-3, 5, 6;
◊ в. ву́жам — извива́ться ужо́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ríngen*
1. vi (mit D, um A) змага́цца (з кім-н., з чым-н. за што-н.); спарт. ду́жацца, барука́цца;
óffen ~ актыўна змага́цца
2. vt выкру́чваць; выціска́ць (бялізну);
die Hände ~ лама́ць ру́кі (ад адчаю);
nach Átem ~ пра́гна глыта́ць паве́тра
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wrench
[rentʃ]
1.
n.
1) га́ечны ключ
2) рыво́к -ўка́ m.
to give it a sudden wrench — рапто́ўна пацягну́ць за што, рэ́зка ірвану́ць, таргану́ць што
The knob broke off when he gave it a sudden wrench — Кля́мка адлама́лася, калі́ ён рэ́зка пацягну́ў яе́
3) зьвіх, вы́віх -у m.
4) Figur. туга́, журба́ f.; боль -ю m.
it was a wrench to leave the old home — Балю́ча было́ пакіда́ць стары́ дом
5) Figur. перакру́чаньне (значэ́ньня, сэ́нсу)
2.
v.t.
1) выкру́чваць; вырыва́ць
The police officer wrenched the gun out of the man’s hand — Міліцыя́нт вы́рваў рэвальвэ́р з рук чалаве́ка
2) выві́хваць
He wrenched his arm — Ён вы́віхнуў руку́
3) перакру́чваць (значэ́ньне, сэнс)
•
- throw a wrench into
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)