нагуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

1. што і чаго. Пасучыся, стаць тлустым, прыбавіць у вазе (пра жывёлу). // Разм. Ад спакойнага, добрага жыцця стаць, зрабіцца поўным, тлустым (пра чалавека).

2. што. Разм. Гуляючы, набыць што‑н. Нагуляць апетыт. // каго-што. Груб. Стаць цяжарнай, нарадзіць дзіця, не будучы замужам. — Хэ, — абазваўся другі голас, — ціхая-ціхая [Люба], а чэрава нагуляла. Чорны.

3. што і чаго. Разм. Гуляючы ў якую‑н. гульню, выйграць што‑н. Нагуляць грошай.

4. Разм. Правесці нейкі час гуляючы; нагуляцца (у 1 знач.). Па Федзьку выходзіў бацька з папружкаю. — Я вось табе нагуляю, — гаварыў ён, складваючы папружку ўдвая. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сраже́ние ср.

1. бі́тва, -вы ж.; (бой) бой, род. бо́ю м.;

генера́льное сраже́ние генера́льная бі́тва;

по́ле сраже́ния по́ле бі́твы;

дать сраже́ние даць бой;

вы́играть сраже́ние вы́йграць бі́тву;

2. перен. (игра во что-л.) гульня́, -ні́ ж.; змага́нне, -ння ср.; бі́тва, -вы ж.; см. сража́ться, срази́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

toss1 [tɒs] n.

1. кі́данне; кідо́к; падкіда́нне, падкі́дванне;

the toss of a coin лёсаванне, жараб’ёўка

2. ускіда́нне, ускі́дванне (галавы);

give a proud toss of the head ганары́ста ўзня́ць галаву́

win/lose the toss вы́йграць/прайгра́ць закла́д;

not give a toss about smth. BrE slang наплява́ць на што-н.;

I don’t give a toss about it. Мне гэта да лямпачкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

proces, ~u

м.

1. працэс;

proces rozwoju — працэс развіцця;

proces wytwórczy — вытворчы працэс;

2. юр. працэс;

proces rozwodowy — шлюбаразводны працэс;

proces pokazowy — паказальны працэс;

wygrać proces — выйграць працэс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gewnnen

*

1.

vt

1) выйграва́ць (von D – у каго-н.)

2) горн. здабыва́ць

3) атры́мліваць, набыва́ць

influss ~ — набы́ць уплыў

j-n für sich ~ — схіля́ць каго́-н. на свой бок

berhand ~ — узя́ць верх (над кім-н.)

den indruck ~ — атрыма́ць ура́жанне

2.

vi

1) (an D, bei D) вы́йграць (у якіх-н. адносінах)

die Sche gewnnt an Klrheit — спра́ва стано́віцца больш я́снай

zwei zu eins ~ — спарт. вы́йграць з лі́кам два-адзі́н

2) (von D) атры́мліваць вы́гаду [кары́сць] (з чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

закла́д, -ду м.

1. закла́д, зало́г;

з. маёмасці — закла́д (зало́г) иму́щества;

узя́ць сто ты́сяч рублёў у з. — взять сто ты́сяч рубле́й под закла́д (зало́г);

вы́купіць з. — вы́купить закла́д (зало́г);

2. (спор с условием) пари́ нескл., ср.; закла́д;

вы́йграць з. — вы́играть пари́ (закла́д);

ісці́ ў з. — би́ться об закла́д; держа́ть пари́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамагчы́, ‑магу, ‑можаш, ‑можа; зак., каго-што і без дап.

1. Дасягнуць перамогі ў змаганні; разбіць праціўніка. Перамагчы ў баі. □ Справа стала так: або перамагчы ворага, або памерці ў змаганні. Чорны. Але жыццё аддай не дарам: Памры, На прыступ ідучы, Як паміраюць камунары, Каб смерцю Смерць перамагчы. Глебка. // Выйграць у якім‑н. спаборніцтве. Перамагчы ў сацыялістычным спаборніцтва Перамагчы ў спартыўнай барацьбе.

2. перан. Пераадолець якія‑н. цяжкасці, узяць верх над кім‑, чым‑н., дабіцца поспеху. А людзі працавалі ў калгасе, перамаглі нястачы, [аб] жыліся, адбудаваліся і выхавалі дзяцей. Дуброўскі. Партызанская вытрымка, адвага перамаглі ўсё. Кулакоўскі. Цэлы год лечаць.. [Сасакі] дактары і ніяк не могуць вылечыць, не могуць перамагчы лютай, няўмольнай хваробы. Арабей. // Перасіліць якое‑н. пачуццё, жаданне і пад. Мікола слухаў, еў грэбліва і ніяк не мог перамагчы ў сабе ўсё ўзрастаючае пачуццё агіды. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stawka

stawk|a

ж. стаўка;

~а celna — мытная стаўка;

~а podatkowa — падатковая стаўка;

~а procentowa — працэнтная стаўка;

~a zerowa — нулявая стаўка;

wprowadzić ~ę za co — увесці стаўку на што;

wygrać ~ę — выйграць стаўку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

win

[wɪn]

1.

v.t. won, winning

1) выйграва́ць

to win the battle — вы́йграць бітву́

2) здабыва́ць

to win fame — здабы́ць сла́ву

to win a prize — здабы́ць узнагаро́ду, прыз

3) здабыва́ць, заваёўваць (прыхі́льнасьць), выкліка́ць (зацікаўле́ньне)

The speaker soon won his audience — Прамо́ўца ху́тка заваява́ў прыхі́льнасьць слухачо́ў

2.

n., informal

вы́йгрыш -у m.; уда́ча f.; перамо́га f.

- win back

- win over

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

проце́сс в разн. знач. працэ́с, -су м.;

проце́сс разви́тия працэ́с развіцця́;

произво́дственный проце́сс вытво́рчы працэ́с;

проце́сс тво́рчества працэ́с тво́рчасці;

проце́сс в лёгких мед. працэ́с у лёгкіх;

уголо́вный проце́сс юр. крыміна́льны працэ́с;

гражда́нский проце́сс юр. грамадзя́нскі працэ́с;

бракоразво́дный проце́сс юр. шлюбаразво́дны працэ́с;

вести́ с ке́м-л. проце́сс ве́сці з кім-не́будзь працэ́с;

вы́играть проце́сс вы́йграць працэ́с;

в проце́ссе (чего) у працэ́се (чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)