міяло́гія, ‑і, ж.

Частка анатоміі — вучэнне аб мышцах.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідыяма́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

У мовазнаўстве: вучэнне аб ідыёмах, а таксама сукупнасць ідыём якой-н. мовы.

Беларуская і.

|| прым. ідыяматы́чны, -ая, -ае.

Ідыяматычныя выразы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэасо́фія, -і, ж.

Рэлігійна-містычнае вучэнне аб яднанні чалавечай душы з Богам, пра непасрэдныя зносіны з тым светам.

|| прым. тэасо́фскі, -ая, -ае і тэасафі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Regiméntsübung

f -, -en палкаво́е вучэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

антрапасо́фія, ‑і, ж.

Кніжн. Рэлігійна-містычнае вучэнне, разнавіднасць тэасофіі.

[Грэч. ánthrōpos — чалавек і sophía — мудрасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багасло́ўе, ‑я, н.

Вучэнне аб рэлігіі і яе догматах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрпу́нкцыя, ‑і, ж.

Вучэнне аб расстаноўцы знакаў прыпынку; пунктуацыя.

[Лац. interpunctio — раздзяленне мовы кропкамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картэзія́нства, ‑а, н.

Філасофскае вучэнне Дэкарта і яго паслядоўнікаў.

[Ад Cartesius — лацінізаванай формы прозвішча Дэкарта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крымінало́гія, ‑і, ж.

Вучэнне аб злачыннасці як сацыяльнай з’яве.

[Ад лац. crimen — злачынства і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенсітаме́трыя, ‑і, ж.

Вучэнне аб вымярэнні фатаграфічных уласцівасцей святлоадчувальных матэрыялаў.

[Ад лац. sensitivus — адчувальны і грэч. metrēo — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)