Regiméntsübung

f -, -en палкаво́е вучэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

багасло́ўе, ‑я, н.

Вучэнне аб рэлігіі і яе догматах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрапасо́фія, ‑і, ж.

Кніжн. Рэлігійна-містычнае вучэнне, разнавіднасць тэасофіі.

[Грэч. ánthrōpos — чалавек і sophía — мудрасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрпу́нкцыя, ‑і, ж.

Вучэнне аб расстаноўцы знакаў прыпынку; пунктуацыя.

[Лац. interpunctio — раздзяленне мовы кропкамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картэзія́нства, ‑а, н.

Філасофскае вучэнне Дэкарта і яго паслядоўнікаў.

[Ад Cartesius — лацінізаванай формы прозвішча Дэкарта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крымінало́гія, ‑і, ж.

Вучэнне аб злачыннасці як сацыяльнай з’яве.

[Ад лац. crimen — злачынства і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенсітаме́трыя, ‑і, ж.

Вучэнне аб вымярэнні фатаграфічных уласцівасцей святлоадчувальных матэрыялаў.

[Ад лац. sensitivus — адчувальны і грэч. metrēo — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімптама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Вучэнне аб сімптомах захворванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штунды́зм, ‑у, м.

Вучэнне, якое прапаведуе штундысцкая секта. Прыхільнікі штундызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабудо́ва, -ы, мн. -ы, -до́ў, ж.

1. гл. будаваць.

2. Будова (у 1 знач.); структура, канструкцыя.

П. сказа.

Жалезабетонная п.

3. Вучэнне, тэорыя, сістэма разважанняў (кніжн.).

Лагічныя пабудовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)