Со́пка 1 ‘гара конусападобнай формы, вулкан’ (ТСБМ), ‘купіна’ (Касп., ЛА, 5), ‘магільны насып’ (Шатал., ЛА, 2), ‘вялікі курган, старажытная магіла круглай формы’ (віц., Яшк.), ‘курган, грудок’ (ТС), ‘намагільны насып’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), ‘кратавінне’ (рас., Сл. ПЗБ). Рус. (арх.) со́пка ‘невялікая гара, якая стаіць асобна’, ‘вулкан; невялікі востраў’, дыял. ‘узгорак’, соп ‘насып’, стараж.-рус. съпъ ‘насып, узгорак, гара’. Выводзяць ад соп, якое да сыпаць (Міклашыч, 334; Праабражэнскі, 2, 357; Траўтман, 293), параўн. таксама каш. sëpa ‘кратавінне’ ад sëpac ‘сыпаць’ (SEK, 4, 264). Даль (4, 273) узводзіць да сопеть, гл. сапці; Фасмер (3, 719) дапускае сувязь з гэтым дзеясловам толькі для значэння ‘вулкан’. Паводле Крукоўскага (Уплыў, 73), бел. сопка з рускай, але гэта, магчыма, толькі ў значэнні ‘вулкан’. У іншых славянскіх мовах (чэшскай, польскай) таксама з рускай, гл. Голуб-Копечны, 334; Варш. сл., 6, 268; Басай-Сяткоўскі, Słownik, 329.

Со́пка 2 ‘канапа’ (ТС), со́ўка ‘тс’ (маст., Сл. ПЗБ). Памяншальнае ад сафа́ ‘мяккая шырокая канапа’, якое праз рус. софа́ ‘тс’ або польск. sofa з франц. sofa, італ. sofá ‘канапа, сафа’; заходнееўрапейскія словы ўзыходзяць да араб. suffia ‘падушка на вярблюжым сядле’ (Фасмер, 3, 729).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

extinct [ɪkˈstɪŋkt] adj.

1. вы́мерлы; неісну́ючы (пра жывёл, расліны, мовы і да т.п.)

2. пату́хлы (пра вулкан)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вулканало́гія

(ад вулкан + -логія)

раздзел геалогіі, які займаецца вывучэннем вулканічных з’яў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wulkan, ~u

м. вулкан;

wybuch ~u — вывяржэнне вулкана;

wulkan czynny — дзейны вулкан;

tańczyć na ~ie — жартаваць з агнём

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

злаве́сны, ‑ая, ‑ае.

Які прадвяшчае бяду, выклікае страх, трывогу. Злавесная цішыня гняла сваёй невядомасцю. Байцы здагадваліся, што бандыты нешта рыхтуюць. Хомчанка. Напоўніўшы наваколле злавесным гулам і грукатам, вулкан выкінуў .. чорную хмару газаў і попелу. «Звязда». Над галовамі са злавесным завываннем засвісталі бомбы. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вулканаге́нны

(ад вулкан + -генны)

звязаны паходжаннем з дзейнасцю вулканаў (напр. в-ыя горныя пароды).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

silent [ˈsaɪlənt] adj.

1. ці́хі; бязгу́чны, бясшу́мны;

a silent volcano пату́хлы вулка́н;

silent spirit ачы́шчаны спірт

2. маўклі́вы;

keep/remain silent маўча́ць;

fall silent замаўча́ць

3. няма́я (літара)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

со́пка ж. геагр.

1. (гара) Kúppe f -, -n, Bérgkuppe f;

2. (вулкан) kléi ner Vulkán [vʊl-]; Schlámmvulkan [-vʊl-]m -s, -e (гразевая)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

БАНДА́Й,

дзеючы вулкан у Японіі, у паўд. частцы хр. Оу, на в-ве Хонсю. Выш. 1819 м. Складзены з андэзітаў. Катастрафічнае вывяржэнне ў 1888. Уключаны ў тэр. нац. парку Бандай-Асахі.

т. 2, с. 276

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

niewygasły

niewygasł|y

непагаслы, нязгасны;

~y wulkan — непагаслы вулкан;

~e uczucie перан. нязгасныя пачуцці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)