зашмаргну́цца, ‑не́цца; зак.

Зацягнуцца, сцягнуцца (пра вузел, пятлю). Лейцы туга зашмаргнуліся на чатырохкантовай бэльцы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gordyjski :

węzeł gordyjski — гордзіеў вузел

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Knóten

m -s, -e

1) ву́зел

éinen ~ máchen [bínden*, knüpfen, schlíngen*] — рабі́ць, завя́зваць ву́зел

éinen ~ lösen — развя́зваць ву́зел

2) завя́зка (дзеяння)

3) мед. на́расць, жаўла́к

górdischer ~ — го́рдзіеў ву́зел

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Го́рдзіеў:

◊ Го́рдзіеў ву́зел górdischer Knóten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

га́льштучны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гальштука. Гальштучны вузел. // Прызначаны для вырабу гальштукаў. Гальштучная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

supeł

м. вузел;

zawiązać co na supeł — завязаць што на вузел; завязаць што вузлом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bale​1 [beɪl] n. кі́па, пак, ву́зел, звя́зка;

a bale of hay цюк прасава́нага се́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агрэга́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Канструктыўнае спалучэнне ў адно цэлае некалькіх рознатыповых машын для эфектыўнай сумеснай работы.

Уборачны а.

2. Складаная частка якой-н. машыны, вузел для выканання пэўных аперацый, напр., рухавік аўтамабіля, каробка перадач.

|| прым. агрэга́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вузе́льчык, ‑а, м.

Памянш. да вузел ​1 (у 1, 6, 7 і 8 знач.); невялікі вузел. Паступова вяроўка танчэла і заканчвалася тоненькім пяньковым хвосцікам з дзесяткамі вузельчыкаў. Колас. Шаркаючы чаравікамі аб пафарбаваную падлогу, Параска таропка сабрала ў вузельчык сякія-такія рэчы,.. пацалавала ўнукаў і выйшла з дому. «Вожык».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разблы́тацца сов., прям., перен. распу́таться;

ву́зел ~таўся — у́зел распу́тался;

спра́ва ~талася — де́ло распу́талось

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)