вуглясо́с, ‑а, м.

Агрэгат, пры дапамозе якога перапампоўваецца вугаль, здабыты гідраўлічным спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаявы́, ‑ая, ‑ое.

Які сустракаецца ў прыродзе ў выглядзе пластоў. Слаявы вугаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вугле...¹ (а таксама вугля...¹), Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «вугаль», напр.: вуглездабыча, вуглеабпальванне; пішацца «вугле...», калі другая частка слова мае націск не на першым складзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драўні́нны, ‑ая, ‑ае.

Атрыманы з дрэва, драўніны. Драўнінная смала. Драўнінны вугаль. Драўнінны спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пылападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд пылу; вельмі дробны. Пылападобны пясок. Пылападобны вугаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kóhlenhaltig

a які́ ўтры́млівае ву́галь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hólzkohle

f -, -n драўня́ны ву́галь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stéinkohle

f -, -n каме́нны ву́галь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рубі́ць², рублю́, ру́біш, ру́біць; ру́блены; незак., што.

1. Будаваць з дрэва, бярвення будынак (спец.).

Р. зруб.

2. Са словамі «вугаль», «руда» і пад.: здабываць.

|| наз. ру́бка, -і, ДМ -бцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

brunatniak

м. буры вугаль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)