Даводзіць да спеласці. Спяліць памідоры. □ Іх [Міхася і Паташу] вынеслі ўранку На ўзлессе, туды, Дзе волат на сонцы Спяліў жалуды.Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
голиа́ф
1.разг. галія́ф, -фа м., во́лат, -та;
2.зоол., сад. галія́ф, -фа м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
багаты́рм.
1. (багач) Réiche (sub) m -n, -n, réicher Mann;
2.разм.гл.волат
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
асі́лак, ‑лка, м.
Герой беларускіх казак, легенд, воін незвычайнай сілы, мужнасці і розуму; волат. Выхапіў асілак Дубавік свой востры меч і адсек цмоку ўсе тры галавы.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бунта́рства, ‑а, н.
Рэзкае абурэнне, пратэст, якія суправаджаюцца непакорнасцю. Казку дзіўную чуў у юнацтве: Нейкі волат, ці то чарадзей, Стагоддзі правёў у бунтарстве, Каб аздобіць шчасцем людзей.Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тита́нI
1.миф. Тыта́н, -на м.;
2.перен. тыта́н, -на м., во́лат, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
багаты́р
(ст.-цюрк. bahatur)
1) казачны асілак, волат;
2) перан. вялікай сілы і адвагі чалавек, воін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
upon[əˈpɒn]prep.fml = on : once upon a time даўны́м-даўно́;
Оnce upon a time there lived a giant. Даўным-даўно жыў-быў волат.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Абрыня́ць ’напухнуць, азызнуць’ (Шн.). Можна рэканструяваць як obъriněti < *obъrinъ ’волат’ (гл. Мартынаў, БЛ, 1972, 2), ст.-рус.объринъ захавала толькі значэнне ’авар’, але ст.-польск.ob‑rzym ’волат’ дало ст.-польск.obrzmieć ’напухнуць’. Параўн. таксама чэш.obr, славац.obor, славен.ober ’волат’. У выніку памылковай дэкампазіцыі польск.obrzmieć > o‑brzmieć, na‑brzmieć. Апошняя форма была запазычана ў чэшскую мову з ляш.nabrnět ’напухнуць’ (Махэк₂, 406 і 67). Менш верагодна сувязь адрыняць з укр.брунька ’почка’, чэш.brnka ’паслед’, якія Трубачоў (Этымалогія, 1964, 3–4) супастаўляе з ст.-інд.bhrūná ’зародак’, лат.braũna ’луска’. Апошнія да і.-е.*bhrē̆u/bhrū̆ ’пухнуць’ (Покарны, 169).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Троль ‘у скандынаўкай міфалогіі — істота (часцей волат), звычайна варожая людзям’ (ТСБМ). З паўн.-герм.troll ‘скальны дух’, ст.-нарв. ‘лясны дэман, волат’, дац.trold, ісл.tröll ‘злы дух у вобразе чалавека’, этымалогія якога надалей застаецца не зусім яснай (Клюге₂₂, 741). Магчыма, адсюль выводзіцца слэнгавае тро́ліць (< англ.to troll ‘лавіць рыбу на кручок’) ‘заводзіць, заблытваць, правакаваць (у інтэрнэтным дыскурсе)’, гл. Барковіч, Лінгваінфарм., 220, 277.