Óberschicht

f -, -en ве́рхні слой, ве́рхняя прасло́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

hóch stehend

a

1) ве́рхні

2) высокапаста́ўлены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

uppermost​1 [ˈʌpəməʊst] adj. са́мы ве́рхні; найвышэ́йшы; перава́жны;

the uppermost subject of conversation гало́ўная тэ́ма размо́вы;

be uppermost панава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deck [dek] n.

1. па́луба;

on deck на па́лубе;

the top deck ве́рхні паве́рх (аўтобуса)

2. AmE кало́да (карт)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

счаса́ць², счашу́, счэ́шаш, счэ́ша; счашы́; счаса́ны; зак., што.

1. Часаннем зняць верхні слой чаго-н.

С. кару з дрэва.

2. Зрасходаваць пры часанні.

С. палена на трэскі.

|| незак. счэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счэ́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Вяршня́к ’верхні касяк акна’ (Касп.); ’верхняя частка дрэў’ (КТС), рус. том. вершня́к ’верхні касяк акна, дзвярэй’, славен. vŕšnjak ’верхні камень вадзянога млына’. Узнікла ў выніку субстантывацыі прыметніка vьrx‑ьnь пры дапамозе суф. ‑ʼakъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыката́ж, ‑у, м.

1. Тканіна машыннай вязкі. Шаўковы трыкатаж.

2. зб. Вырабы з такой тканіны. Спартыўны трыкатаж. Верхні трыкатаж,

[Фр. tricotage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tóga

f -, Tógen гіст. то́га (рымскі верхні ўбор)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

эпіфі́з, ‑а, м.

Спец.

1. Верхні мазгавы прыдатак; шышкападобная залоза ў пазваночных жывёл і чалавека.

2. Сустаўны канец доўгіх трубчастых касцей.

[Ад грэч. épífisis — шышка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пляцоўка з поручнямі, прыбудаваная знадворку да сцяны дома.

Адпачываць на балконе.

2. Сярэдні або верхні ярус у тэатры.

|| памянш. балко́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. балко́нны, -ая, -ае.

Балконныя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)