Ва́пак ’залежы вапны’ (Яшк.). Да ст.-рус. вапь. Гл. вапна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́пенніца ’яма для гашэння вапны’ (Др.-Падб., Гарэц.). Да вапна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мялі́ць ’бяліць вапнай’ (Нас.). Кантамінацыйнае ўтварэнне з мел ’вапна’ і бялі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

niegaszony

niegaszon|y

: wapno ~e — нягашаная вапна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

звя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Незак. да звязаць (у 1–8 і 10 знач.).

2. без дап. Мець вяжучыя ўласцівасці. Вапна звязвае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хло́рный хим. хло́рны;

хло́рная кислота́ хло́рная кіслата́;

хло́рная и́звесть хло́рная ва́пна, разг. хлёрка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hydrate

[ˈhaɪdreɪt]

n.

гідра́т -а m.

hydrate of lime — га́шаная ва́пна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кальцы́на

(ад лац. calx, -lcis = вапна)

сплаў волава з свінцом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кальцэфі́ты

(ад лац. calx, -lcis = вапна + -фіты)

расліны, якія растуць на багатых вапнай глебах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гажа Азёрная вапна (С. Цішкоў. Вырошчванне кукурузы ў БССР, 1959, 40).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)