Ветэра́н ’стары, бывалы воін; чалавек, які даўно працуе ў якой-небудзь галіне дзейнасці’ (КТС, БРС). Запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 76) < франц. vétéran < лац. veteranus < vetus, veteris ’стары’ (Фасмер, 1, 306; КЭСРЯ, 78; Шанскі, 1, В, 78; БЕР, 1, 138; Махэк₂, 686). Не выключана магчымасць запазычання з польск. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Állerweltskerl

m -(e)s, -e

1) ма́йстар залаты́я ру́кі

2) быва́лы хлóпец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bywalec

м. бывалы (хаджалы) чалавек;

stały bywalec — заўсёднік; сталы наведвальнік (наведнік)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ветэра́н

(лац. veteranus = стары, дасведчаны)

1) бывалы, вопытны воін (в. палка);

2) удзельнік вайны ў мінулым (в. вайны);

3) стары заслужаны работнік, дзеяч у якой-н. галіне (в. працы, в. сцэны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ветэра́н, ‑а, м.

1. Стары, бывалы воін. Ветэран грамадзянскай вайны. Ветэран палка. □ Лялькевіч павярнуўся і ўбачыў аднаго з ветэранаў, з тых партызан, якія прыйшлі ў лес разам з ім, у самым пачатку вайны. Шамякін.

2. Чалавек, які даўно працуе ў якой‑н. галіне. Ветэран навукі. Ветэран рабочага руху.

[Лац. veteranus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

otrzaskany

бывалы; спрактыкаваны; абазнаны;

jest otrzaskany z czym — ён добра разбіраецца ў чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бараві́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Памянш. да баравіна. Ад чыгункі да самай шашы Таня, як бывалы чалавек, ведала тут кожную палянку, кожную баравінку, кожнае балотца. Грамовіч.

2. Сорт летняй яблыні, на якой растуць буйныя, светла-жоўтыя з паласатым румянцам кісла-салодкія яблыкі.

3. Плод гэтага дрэва. Налітыя вераснем, ірдзеюць пепінкі шафранныя, папяроўкі, штрэйфлінгі, баравінкі. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветэра́н

(лац. veteranus = стары, дасведчаны)

1) бывалы, вопытны воін; удзельнік вайны ў мінулым (напр. в. палка, в. вайны);

2) стары; заслужаны работнік, дзеяч у якой-н. галіне (напр. в. працы, в. сцэны).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

erfáhren

I

vt

1) даве́двацца, дазнава́цца

2) зве́дваць, спазнава́ць

éine Änderung ~ — мяня́цца

II

a во́пытны, дасве́дчаны; быва́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вёрткі wéndig; gewándt; geschíckt (лоўкі); geríeben (бывалы); áalglatt (слізкі);

ён чалаве́к вёрткі er ist ein geschíckter Mensch, er ist ein geríebener Kerl; er ist glatt wie ein Aаl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)