апо́весць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Літаратурна-мастацкі твор; эпічны жанр, блізкі да апавядання і рамана.

2. Апавяданне пра якую-н. падзею ў яе паслядоўным развіцці.

Уважліва слухалі сумную а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ро́дзіч, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Член роду¹ (у 1 знач.).

2. Сваяк, чалавек, блізкі па паходжанні (разм.).

|| ж. ро́дзічка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

напаўдрымо́та, ‑ы, ДМ ‑моце, ж.

Стан, блізкі да дрымоты. Цяжкая напаўдрымота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найбліжэ́йшы (найвыш. ст ад блізкі) der állernächste

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

свая́цкі, -ая, -ае.

1. Заснаваны на сваяцтве, які мае адносіны да сваяцтва.

Сваяцкія адносіны.

2. Блізкі па агульнасці паходжання.

3. Уласцівы сваякам, блізкім людзям; сардэчны, цёплы.

С. прыём гасцей.

|| наз. свая́цкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

bliski

блізкі;

bliski krewny — блізкі сваяк;

bliski łez — блізкі да слёз; блізкі да плачу;

być ~m śmiechu — ледзь утрымлівацца ад смеху; bliższa koszula ciala niż sukmana прык. свая кашуля бліжэй да цела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прымітыві́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік прымітывізму. Стыль яго [Драздовіча] малюнкаў блізкі да прымітывістаў. Шматаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

náhe líegend

a зразуме́лы, блі́зкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

sínnverwandt

a блі́зкі (сваі́м) сэ́нсам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

vólksnah

a блі́зкі да наро́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)