блі́жні, -яя, -яе.

1. Самы блізкі па адлегласці.

Бліжнія вёскі.

2. у знач. наз. блі́жні, -яга, мн. -ія, -іх, м. Родны чалавек або прыяцель.

Дапамога сваім бліжнім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўдрымо́тны, ‑ая, ‑ае.

Блізкі да дрымотнага. Напаўдрымотны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гусачо́к, ‑чка, м.

Беларускі народны танец, блізкі да карагода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юро́дзівы, -ая, -ае.

1. Дурнаваты, блізкі да вар’яцтва.

Ю. хлопец.

2. у знач. наз. юро́дзівы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Ва ўяўленні рэлігійных людзей: вар’ят, які валодае дарам прадказання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

akin [əˈkɪn] adj. fml (to)

1. ро́дны, свая́цкі

2. падо́бны, блі́зкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тарба́н, ‑а, м.

Струнны шчыпковы музычны інструмент, блізкі да бандуры.

[Ад іт. tiorba.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лілава́ты, ‑ая, ‑ае.

З ліловым адценнем, па колеру блізкі да ліловага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́весць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Літаратурна-мастацкі твор; эпічны жанр, блізкі да апавядання і рамана.

2. Апавяданне пра якую-н. падзею ў яе паслядоўным развіцці.

Уважліва слухалі сумную а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́дзіч, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Член роду¹ (у 1 знач.).

2. Сваяк, чалавек, блізкі па паходжанні (разм.).

|| ж. ро́дзічка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўдрымо́та, ‑ы, ДМ ‑моце, ж.

Стан, блізкі да дрымоты. Цяжкая напаўдрымота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)