easily

[ˈi:zɪli]

adv.

1) лёгка; без напру́гі

2) безумо́ўна, бясспрэ́чна

3) ве́льмі праўдападо́бна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

штык¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Колючая зброя, якая насаджваецца на канец ствала вінтоўкі, ружжа.

Клінковы ш.

Ісці ў штыкі (пра рукапашны бой).

2. Узброены баец, салдат (спец.).

У роце засталося сорак штыкоў (гэта значыць стралкоў-пехацінцаў).

◊

У штыкі сустракаць (прыняць) каго-н. — крайне варожа.

Трымацца на штыках (перан.) — сілай войск.

Як штык (разм.) — зусім дакладна, безумоўна.

Каб з’явіўся заўтра сюды як ш.

|| прым. штыкавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

niezawodnie

1. надзейна; безадмоўна;

2. безумоўна; пэўна; беспамылкова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

определённо нареч.

1. (точно) пэ́ўна, бясспрэ́чна;

определённо знать что-л. пэ́ўна што-не́будзь ве́даць;

э́то ему́ определённо не нра́вилось гэ́та яму́ бясспрэ́чна не падаба́лася;

2. (безусловно) безумо́ўна, бясспрэ́чна, напэ́ўна, абавязко́ва;

мы определённо опозда́ем мы безумо́ўна (напэ́ўна) спо́знімся;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

doubt​1 [daʊt] n. сумне́нне

♦

without/beyond doubt безумо́ўна, бясспрэ́чна;

no doubt напэ́ўна, му́сіць;

be in doubt сумнява́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

naturally

[ˈnætʃərəli]

adv.

1) натура́льна

2) па хара́ктару, па нату́ры, па прыро́дзе

3) вядо́ма, зразуме́ла, безумо́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Касаву́рыць ’глядзець коса, убок, касіць вочы’ (Нас.). Слова, безумоўна, складанае. Яго першая частка ўзыходзіць да косы (гл.). Але другая частка застаецца няяснай (магчыма, кантамінаванай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыса́днік ’кветнік каля хаты; агародчык; парк, сквер’ (ТСБМ, Гарэц.), ’непладовыя дрэвы ў пладовым садзе’ (Др.-Падб.). З прыса́ды (гл.). Семантычна, безумоўна, паўплывала і паліса́днік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абавязко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які безумоўна трэба выконваць. Абавязковая ўмова. Абавязковая пастанова. // Які патрабуецца ў заканадаўчым парадку. Усеагульнае абавязковае навучанне.

2. Які заўсёды павінен быць, заўсёды прысутнічае. Абавязковы экземпляр. □ У п’есах Марцінкевіча важная роля адводзіцца куплету, які раней быў абавязковай прыналежнасцю вадэвіля. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барахо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Рынак, дзе прадаюць з рук розныя, пераважна ўжывання, рэчы. Цяпер жа тут ішоў мітуслівы гандаль рознымі анучамі і неданоскамі. Безумоўна, не без новых рэчаў. Але так выразна і называлася гэта месца — «барахолка». Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)