przegubowiec
м. разм. сучленены аўтобус (тралейбус)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
канду́ктар м Scháffner m -s, -;
аўто́бус без канду́ктара scháffnerloser Bus
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Накуры́ць ’напыліць’: Накурыў ужо пʼаском аўтобус (свісл., Сцяшк. Сл.), параўн. таксама: аж пыл курыць (ТСБМ). Да курыць ’пускаць дым, куродыміць’, магчыма, пад уплывам польск. kurz ’пыл’ ці kurzyć ’пускаць пыл’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́паўзці, -зу, -зеш, -зе; вы́паўз, -зла; -зі; зак.
1. Выйсці паўзком, паўзучы.
В. праз шчыліну.
2. Павольна рухаючыся, з’явіцца.
З травы выпаўзла вужака.
З-за гары выпаўз аўтобус (перан.).
|| незак. выпаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выпо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
по́дскакам, прысл.
Разм. Падскокваючы (бегчы, перамяшчацца). Дзяўчынка не стала чакаць, пакуль адыдзе аўтобус — пабегла подскакам, на адной назе, далей. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́расны в разн. знач. скоростно́й;
с. аўто́бус — скоростно́й авто́бус;
~нае рэ́занне мета́лаў — скоростно́е ре́зание мета́ллов
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Пасажы́р ’той, хто едзе на поездзе, параходзе, аўтобусе, ляціць на самалёце’ (ТСБМ). З франц. passager ’тс’ праз польск. (pasażer) ці рус. (пассажи́р) мову. Сюды ж пасажы́рка ’пасажырскі аўтобус’ (іўеў., Сцяшк. Сл.) — суфікс як у чыгунка, конка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выжа́рына, ‑ы, ж.
Выгаралы ўчастак балота, лесу. // Некалі выгаралае месца на балоце. Аўтобус туды [у вёску] ходзіць толькі ўлетку, калі паперасыхаюць усе выжарыны. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракараву́ліць сов., в разн. знач. прокарау́лить;
п. дзве гадзі́ны — прокарау́лить два часа́;
п. аўто́бус — прокарау́лить авто́бус
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
папахадзі́ць, ‑хаджу, ‑ходзіш, ‑ходзіць; зак.
Разм. Хадзіць доўга, неаднаразова. Колькі мы спісалі паперы, колькі ў раён папахадзілі! Просім: пусціце праз вёску аўтобус. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)