надба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, мн. -і, -ба́вак, ж.

1. гл. надбавіць.

2. Надбаўленая сума.

Атрымаць надбаўку.

|| прым. надба́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

заахво́чванне, -я, н.

1. гл. заахвоціць.

2. Тое, што заахвочвае каго-н. да чаго-н.; пахвала, узнагарода.

Атрымаць з. ад кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зару́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (разм.).

Магчымасць атрымаць дапамогу, садзеянне ў якой-н. справе з боку каго-н.

Мець заручку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ábbekommen

* vt атрыма́ць сваю́ до́лю; фам. атрыма́ць наганя́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

атрыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. атрымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атры́маны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад атрымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намагні́ціцца, ‑ніціцца; зак.

Атрымаць якасці магніта. Жалеза намагніцілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спалі́цца, спалюся, спалішся, спаліцца; зак.

Атрымаць апёкі загараючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kidnap [ˈkɪdnæp] v. выкрада́ць (людзей з мэтай атрымаць выкуп)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагарэ́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; безас.; зак., каму (разм.).

Быць пакараным, атрымаць спагнанне за што-н.

Яму моцна нагарэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)