ábfluten

vi (s) схлы́нуць, адыхо́дзіць (аб хвалях, вадзе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тэ́гула

(лац. tegula = чарапіца)

цвёрдая, звычайна трохвугольная пласцінка, якая адыходзіць ад мембраны, што злучае крыло з грудзьмі насякомых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кінетасо́ма

(ад гр. kinetos = рухомы + сома)

асобае ўтварэнне ў плазме клеткі, ад якога ў прасцейшых адыходзіць жгуцік або раснічка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэцірава́цца

(рус. ретироваться, ад фр. se retirer)

1) уст. адступаць;

2) перан. адыходзіць, знікаць (напр. р. з месца падзей).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

fall off

а) зьлята́ць, зва́львацца

б) адпада́ць, адыхо́дзіць

в) зьмянша́цца, паслабля́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dabéibleiben

* vi (s) застава́цца пры чым-н., не адыхо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Па́кля ’кароткае грубае валакно, непрыгоднае для пражы, якое адыходзіць пры апрацоўцы льну або канапель’ (ТСБМ). З рус. па́кля; (дзе запазычанне з літ. pàkulos мн. л., лат. pakulas (Фасмер, 3, 189; там жа і інш. літ-pa). Параўн. пакулле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адро́стак, ‑тка, м.

Частка чаго‑н., якая адыходзіць убок; адгалінаванне. Які куст, такі і адростак. Прыказка. // Адгалінаванне якога‑н. органа. Адростак сляпой кішкі. □ Па трэцім і чацвёртым годзе жыцця рогі лася маюць тры адросткі. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

retreat​2 [rɪˈtri:t] v. адступа́ць, адыхо́дзіць; аддаля́цца; пакіда́ць;

The rebels retreated, pursued by government troops. Паўстанцы адступілі пад націскам урадавага войска.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

entéilen

vi (s)

1) спе́шна адыхо́дзіць [уцяка́ць]

2) праляце́ць (пра час)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)