мане́ та , -ы, Д М е́ це, мн. е́ т, ж. зб.
Металічны грашовы знак.
Залатая м.
◊
Адплаціць (плаціць) той жа манетай — адказаць тым жа, такімі ж адносінамі.
Прыняць за чыстую манету — палічыць праўдай, успрыняць усур’ёз.
|| прым. мане́ тны , -ая, -ае.
○
Манетны двор — прадпрыемства, якое вырабляе металічныя грошы, медалі і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
readily
[ˈredɪli]
adv.
1) ахво́ ча
2) лёгка
3) ху́ тка, безадкла́ дна
to answer readily — ху́ тка адказа́ ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
answerable
[ˈænsərəbəl]
adj.
1) адка́ зны
You are answerable to him for it — Вы адказны перад ім за гэ́ та
2) на які́ магчы́ ма адказа́ ць
That question is easily answerable — На тако́ е пыта́ ньне лёгка адказа́ ць
3) адпаве́ дны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адазва́ цца , адзаву́ ся, адзаве́ шся, адзаве́ цца; адзавёмся, адзавяце́ ся, адзаву́ цца; адзаві́ ся; зак.
1. Адказаць на кліч, адгукнуцца; падаць голас, абазвацца; прагучаць у адказ на які-н. гук, удар; адбіцца.
Ледзь чутным трымценнем адазваліся ў вокнах шыбы.
Я крычаў, але ніхто не адазваўся.
2. аб кім-чым . Выказаць сваю думку, даць ацэнку каму-, чаму-н.
Добра а. аб новай кнізе.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв. ). Выклікаць сабою якое-н. пачуццё, адчуванне і пад. ; даць сябе адчуць, выявіцца.
Спрацаванасць адазвалася хваробай.
Звестка адазвалася моцным болем у сэрцы.
4. перан. , на штобез дап. Аднесціся спачувальна да чаго-н. ; адказаць якім-н. пачуццём на што-н.
А. на заклік.
А. на просьбу.
|| незак. адзыва́ цца , -а́ юся, -а́ ешся, -а́ ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пра́ ма .
1. прысл.
Прайсці п.
2. прысл.
Пачаць гаварыць п. з парога.
Трапіць п. ў цэль.
3. прысл.
Адказаць п.
4. часц.
Сустрэцца з кім-н. п. ў дзвярах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
упапа́ д прысл. разм. é gen (дарэчы ); zur ré chten Zeit (своечасова );
адказа́ ць упапа́ дé ine tré ffende Á ntwort gé ben*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прамаўча́ ць
1. stí llschweigen* аддз. vi í eren* ;
2. (не адказаць é ine Á ntwort schú ldig blé iben*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
á ntworten
vi адка́ зваць
dará uf lässt sich nichts ~ — на гэ́ та няма́ чаго́ адказа́ ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
перамаўча́ ць , ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак. , што і без дап.
Разм. Моўчкі знесці які‑н. папрок, не адказаць , не адазвацца на што‑н.; змоўчаць, прамаўчаць. Глушак цярпліва перамаўчаў. Паказаў, што чуе сябе вінаватым. Мележ .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адкры́ тасць , ‑і, ж.
Шчырасць, праўдзівасць, даверлівасць. За бабчыну адкрытасць і шчырасць Аўгіня ад радаснай весці не магла стрымацца, каб не адказаць тым жа. Колас . Галене.. [доктар] здаўся цікавым і сімпатычным за гэтую сваю адкрытасць. Чорны .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)