чака́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. чаканіць.

2. мн. -і, -нак. Рэльефны адбітак, выкананы на металічным вырабе.

Шабля, упрыгожаная чаканкай.

3. Апрацаваная паверхня металу, загладжанае шво, трэшчына і пад. (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінасту́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Асобны экземпляр, адбітак кінафільма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэнтгенагра́ма, ‑ы, ж.

Адбітак на фотапласцінцы або плёнцы, атрыманы пры дапамозе рэнтгенаўскіх прамянёў.

[Ад слова рэнтген і грэч. gramma — запіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хромалітагра́фія, ‑і, ж.

Літаграфічны спосаб друкавання некалькімі фарбамі. // Адбітак (малюнак), зроблены такім спосабам.

[Ад грэч. chrōma — колер, фарба і слова літаграфія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дактыласкапі́чны daktyloskópisch;

дактыласкапі́чны адбі́так Fíngerabdruck m -(e)s, -drücke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mirror image

адваро́тны адбітак; адлюстрава́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стэрэатэлеві́зар, ‑а, м.

Тэлевізар, на экране якога ўзнаўляецца аб’ёмны адбітак, што перадаецца з тэлецэнтра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отпеча́ток

1. прям., перен. адбі́так, -тка м., след, род. сле́ду м.;

отпеча́ток вре́мени адбі́так (след) ча́су;

2. юр. адпяча́так, -тка м.;

отпеча́тки па́льцев на кни́ге адпяча́ткі па́льцаў на кні́зе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ábglanz

m -es во́дбліск, адбі́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábspiegelung

f -, -en адбі́так, адлюстрава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)