отня́ть сов.
1. адня́ць, мног. паадніма́ць; (здоровье — ещё) адабра́ць;
рабо́та отняла́ мно́го вре́мени рабо́та адняла́ шмат ча́су;
отня́ть но́гу мед. адня́ць нагу́;
2. (взять силой) адабра́ць, мног. паадбіра́ць;
отня́ть кни́гу адабра́ць кні́гу;
3. (ребёнка от груди) адня́ць, мног. паадніма́ць, адвучы́ць, мног. паадву́чваць;
4. (вычесть) разг. адня́ць;
5. безл. (парализовать) адня́ць;
о́тня́ло но́гу адняло́ нагу́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заваява́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заваяваць.
2. звычайна мн. (заваява́нні, ‑яў). Тое, што заваявана, набыта; заваёвы. Рэвалюцыйных заваяванні. □ Народныя заваяванні, здабытыя ў крывавым змаганні, ворагі .. хочуць адабраць назад. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адабраць 1.
•••
Адбіраць вочы — сляпіць, асляпляць. І ўсюды чыста, бель такая, Што проста вочы адбірае. Колас.
Адбіраць капейкі — забіраць апошнія грошы ў таго, у каго іх мала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выбраць, адабраць, падабраць, аблюбаваць, выгледзець
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
отобра́ть сов.
1. (взять обратно) узя́ць, забра́ць, мног. пазабіра́ць; (насильно) адабра́ць, мног. паадбіра́ць;
отобра́ть биле́ты при вхо́де забра́ць (пазабіра́ць, узя́ць) біле́ты пры ўвахо́дзе;
отбери́ у него́ мою́ кни́гу адбяры́ ў яго́ маю́ кні́гу;
2. (выбрать) адабра́ць, мног. паадбіра́ць, вы́браць, мног. павыбіра́ць;
отобра́ть спе́лые я́блоки адабра́ць (паадбіра́ць, вы́браць, павыбіра́ць) спе́лыя я́блыкі;
3. (собрать путём опроса) офиц. узя́ць;
отобра́ть свиде́тельские показа́ния узя́ць паказа́нні све́дак.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паадбіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Адабраць, сілай забраць усё, многае або ўсіх, многіх. [Нарушэвіч:] — Паляўнічых няма, стрэльбы ў людзей паліцэйскія паадбіралі. Машара. Паліцаі адцягнулі ад дзяцей жанчыну і ўслед за гэтым паадбіралі ва ўсіх рыдлёўкі. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адабра́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад адабраць 1.
2. у знач. наз. адабра́нае, ‑ага, н. Тое, што сілай узята, забрана ў каго‑н. Сваю рэзідэнцыю Зюмель Абставіў, як кажуць, на яць, Каб вораг дрыжаў і не думаў Назад адабранае ўзяць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсудзі́ць, ‑суджу, ‑судзіш, ‑судзіць; зак., каго-што.
Атрымаць, адабраць, вярнуць што‑н. праз суд. Слёз у .. [Настасі] не было; яна даўно выплакала іх, яшчэ да таго дня, калі Юрка прыехаў з суда са страшнай весткай аб тым, што Халуста адсудзіў у іх хутар. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rob [rɒb] v. гра́біць, рабава́ць, кра́сці;
rob smb. of smth. адабра́ць сі́лай што-н. у каго́-н.
♦
rob Peter to pay Paul ашчаслі́віць аднаго́ за кошт і́ншага
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
поглоти́ть сов. паглыну́ць; (съесть) з’е́сці; (пожрать) пажэ́рці; (вобрать, впитать) увабра́ць; (впить) упі́ць; (всосать) усмакта́ць; (отнять) адня́ць, адабра́ць; (увлечь) захапі́ць; см. поглоща́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)