атуха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

Тое, што і тухнуць¹.

Агонь атухае.

Атухаюць сілы (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АГНІ́,

у ведыйскай і індуісцкай міфалогіі бог агню, хатняга ачага, ахвярнага вогнішча; пасрэднік паміж людзьмі і багамі. У Агні мноства іпастасяў: агонь на небе (сонца, маланка), агонь у водах, агонь ахвярнага вогнішча; ён адначасова і стары і малады.

т. 1, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

насти́льный насці́льны;

насти́льный ого́нь воен. насці́льны аго́нь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кинжа́льный кінжа́льны;

кинжа́льный ого́нь воен. кінжа́льны аго́нь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́гненны, -ая, -ае.

1. гл. агонь.

2. Тое, што і агнявы (у 1—4 знач.).

|| наз. во́гненнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́хнуць

‘рохнуць (пра свінню і пад.); сказаць нешта грубае (без прамога дапаўнення); плёснуць чаго-небудзь (чухнуць вады на агонь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. чу́хну чу́хнем
2-я ас. чу́хнеш чу́хнеце
3-я ас. чу́хне чу́хнуць
Прошлы час
м. чу́хнуў чу́хнулі
ж. чу́хнула
н. чу́хнула
Загадны лад
2-я ас. чу́хні чу́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час чу́хнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

подлива́ть несов. падліва́ць;

◊

подлива́ть ма́сло в ого́нь сало́мы ў аго́нь падклада́ць; смалы́ ў аго́нь падліва́ць; жа́ру падсыпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анто́наў, ‑нава.

У выразе: антонаў агонь гл. агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праметэ́еў, ‑ева.

У выразе: праметэеў агонь гл. агонь.

[Ад імя міфічнага героя Праметэя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камі́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Выемка ў печы, дзе раскладалі агонь для асвятлення хаты.

На камінку гарэў смольны корч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)