зневажаць, абражаць, ганіць, ганьбаваць, бэсціць, абгаворваць, кампраметаваць; паганіць, шальмаваць (разм.); чарніць, пляміць (перан.) □ кідаць цень, класці цень, пускаць цень, абліваць гразёю, абліваць памыямі, таптаць у гразь

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

dabble

[ˈdæbəl]

v.

1) мача́ць, занура́ць (ру́кі, но́гі ў ваду́ ці ва́дкасьць), абпы́рскваць, абліва́ць

2) плю́хацца, бо́рсацца (у вадзе́)

3) займа́ццапа-ама́тарску

to dabble at painting — малява́ць па-ама́тарску

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

обдава́ть несов.

1. (обливать) абліва́ць;

2. (охватывать, пронизывать) ахо́пліваць, ахапля́ць, павява́ць (на каго, што, чым-небудзь);

3. перен. аго́ртваць, павява́ць (на каго, што, чым-небудзь); см. обда́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пы́рскацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Абліваць, пакрываць сябе пырскамі чаго‑н. Пырскацца духамі.

2. Тое, што і пырскаць (у 1 знач.). [Перакупшчык] за галаву хапаецца, слінаю пырскаецца, махае нам рукамі і наперад і назад. Гарэцкі. Між тым наш добры электрычны дух Прымусіў злосна пырскацца імбрычак. Дзяргай.

3. Пырскаць вадой адзін на аднаго або вакол сябе; аблівацца. Мы бяжым да ручая, плюхаемся ў цёплай вадзе, пырскаемся, пасля валяемся ў цяньку і марым аб тым часе, калі ў нас будзе свая сажалка. Рунец. [Маша] церла рукі, твар, валасы, духмяным, мылам, пырскалася вадой і смяялася. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́рскаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. чым. Раскідаць кроплі вадкасці, дробныя часцінкі чаго-н.

П. слінай ад злосці (злавацца, быць раз’юшаным). Шнур пырскаў іскрамі.

2. каго-што чым або што на каго-што. Рассейваць дробныя пырскі дзе-н., абліваць дробнымі пырскамі.

П. духамі.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Разлятацца пырскамі (кроплямі і пад.); ліцца струменем, з сілай.

Фантан пырскае.

Гразь пырскае з-пад капытоў.

Кроў пырскае з раны.

Пырскае злосць (перан.).

4. Смяяцца (не стрымаўшыся або ў адказ на што-н. смешнае).

П. у кулак (хаваючы смех).

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Разбягацца імкліва, адразу.

П. у розныя бакі.

|| зак. пы́рснуць, -ну, -неш, -не; -ні́, напы́рскаць, -аю, -аеш, -ае (чым або што на каго-што; да 2 знач.) іпапы́рскаць, -аю, -аеш, -ае.

Пырснулі слёзы.

Пырснуць ад смеху.

Дзеці пырснулі ўрассыпную.

|| наз. пы́рсканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

scald

I [skɔld]

1.

v.t.

1) апа́рваць

2) абва́рваць, абліва́ць гара́чай вадо́ю

3) па́рыць

to scald milk — спа́рыць малако́

4) апяка́ць

The tears that scald the cheek — Сьлёзы, што апяка́юць шчаку́

2.

n.

апёк -у m., апа́раньне n.

II [skɔld]

гл. skald

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абліва́цца несов.

1. (проливать на себя) облива́ться;

2. (сразу со всех сторон) ока́чиваться, обдава́ться, облива́ться;

3. облива́ть друг дру́га;

4. разг. (покрываться льдом) обледенева́ть; см. аблі́цца 3;

5. страд. облива́ться; ока́чиваться, обдава́ться; см. абліва́ць;

◊ а. сляза́мі — облива́ться слеза́ми;

а. по́там — облива́ться по́том;

сэ́рца крывёю ~ва́ецца — се́рдце кро́вью облива́ется

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пле́скаць, плёскацца ’плюхацца, пялёскацца ў вадзе’ (Сл. ПЗБ), сюды ж плёскатам ’цурчаць’ (Нар. Гом.), пліскытаць ’плявузгаць, гаварыць абы-што, балбатаць’ (стол., Сл. Брэс.; валож., Жыв. сл.; Юрч. СНЛ), плес катаць, паекатаць ’клекатаць (пра бусла)’ (хойн., слуц., ЛА, 1), пліскытстьпя, ^піскатня ’балбатня’ (Юрч. СНЛ), укр. плескати ’пырскаць, хлюпаць вадою’, ’балбатаць, выдумляць’, ’шлёпаць па гразі’; рус. плескать, плескать ’плюхацца’, польск. pleszczeć ’абліваць’, plaskać ’тс’, ’кляпаць’, pleskot, pleskotać ’плесці, несці лухту’; н.-луж. plaskać, plaskotae ’плёхацца, паласкацца’, ’цурчаць’, в.-луж. pleskač ’тс’, pleskotać ’плюхацца; плёскацца; пырскаць’, чэш. pleskati, p/eśtiti ’пляскаць, ляпаць’, ’малоць языком’, славац. pliskať ’тс’, ’кідаць’, ’плюхаць, плёскацца’; славен. pleskati ’пляскаць, ляпаць’, ’пляскаць па вадзе’, серб.-харв. чак. pleskat 4 шток. pljeskati ’ляскаць у далоні’, серб. пљескати ’пляскаць, ляпаць’, ’упасці, пляснуцца’, макед. плеска ’пляскаць (у далоні), ляпаць’, ’замешваць цеста’, балг. плѐскам ’плёхаць; плявузгнуць’, ст.-слав. пдесклти ’пляскаць у далоні’. Прасл. Apieškoti, інтэнсіў *plьsko/afi ’пляскаць’ — другая ступень чаргавання *ploskati > плёскаць, плёхаць (гл.). Роднаснае літ. pleškėti ’шчоўкаць, ляпаць’, лат. plekšet ’ляпаць; балбатаць; бурліць’, ’таўчы мяккую зямлю ці гліну’, plakset ’ляпаць’. Мяркуецца, што гэта гукаперайманне (Траўтман, 225; Фасмер, 3, 279). Куркіна (Этимология–1978, ЗІ) услед за Міклашычам (254) дапускае магчымасць аднясення прасл. Apieškoti да кораня *pol‑ у якасці другаснай вытворнай асновы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schmutz

m -es

1) гразь, бруд, сме́цце

leicht ~ ánnehmen* — быць ма́ркім, бру́дзіцца

2) сло́та, хлюпо́та

3) перан. гразь, га́дасць, брыдо́та, паску́дства

in den ~ zíеhen* — мяша́ць з гра́ззю

◊ den ~ aus der Stúbe fégen — выно́сіць сваё сме́цце на чужы́ падво́рак

j-n mit ~ bewérfen* — абліва́ць гра́ззю каго́-н., чарні́ць каго́-н.

in den ~ tréten* — уто́птваць у гразь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

splash

[splæʃ]

1.

v.t.

1) распы́рскваць (ваду́, гразь)

2) абдава́ць, абліва́ць вадо́ю, пы́рскаць

The waves splashed on the beach — Хва́лі распы́рскваліся на пля́жы

3) замо́чваць, абпы́рскваць, захлю́пваць

2.

v.i.

1) шлёпацца, бо́ўтацца, хлю́пацца

2) хлю́паць, хлёпаць

He splashed across the brook — Ён прахлю́паў праз руча́й

3.

n.

1) хлюпата́ f.

2) пы́рсканьне, распы́рскваньне, плю́ханьне n.

3) пы́рска, кля́кса f.

4) плёскат, пляск -у m.

to fall into water with a splash — увалі́цца ў ваду́ з плёскатам

5) пля́ма f.

She has splashes of grease on her dress — На е́йнай суке́нцы былі́ пля́мы тлу́шчу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)