Verbum

выпускні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто заканчвае навучальную ўстанову, навучэнец апошняга класа, курса.

|| ж. выпускні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

вы́радак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

Той, хто выдзяляецца ў якім-н. асяроддзі сваімі крайне адмоўнымі, агіднымі якасцямі.

В. у сям’і.

вярбо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вярбуе куды-н.

|| ж. вярбо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. вярбо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

прадве́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто (або тое, што) прадвяшчае што-н.

|| ж. прадве́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

зламы́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто жадае каму-н. зла, чыніць зло; злоснік.

|| ж. зламы́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

паўно́чнік², -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто не кладзецца спаць да позняй ночы.

|| ж. паўно́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

пачына́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пачынае што-н., заснавальнік.

Пачынальнікі новай літаратуры.

|| ж. пачына́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

аднапляме́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто належыць да аднаго з кім-н. племені.

|| ж. аднапляме́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

арганіза́тар, -а, мн. -ы, -аў м.

Той, хто арганізоўвае, з’яўляецца ініцыятарам чаго-н.

А. атрада.

|| прым. арганіза́тарскі, -ая, -ае.

Арганізатарскія здольнасці.

ахвярава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Той, хто ахвяруе што-н. (у 1 знач.).

|| ж. ахвярава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.