астэні́я, ‑і, ж.

Стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

[Ад грэч. astheneia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атлусце́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. атлусцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атупе́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. атупець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачалаве́чанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. ачалавечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачмурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. ачмурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адранцве́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адранцвець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адраўне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адраўнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсу́тнасць, ‑і, ж.

Стан паводле знач. дзеясл. адсутнічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажыта́цыя, ‑і, ж.

Уст. Узбуджаны стан, моцнае хваляванне.

[Фр. agitation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)