сеть в разн. знач. се́тка, -кі ж.;

заки́нуть сеть закі́нуць се́тку;

железнодоро́жная сеть чыгу́начная се́тка;

электри́ческая сеть электры́чная се́тка;

торго́вая сеть гандлёвая се́тка;

шко́льная сеть шко́льная се́тка;

◊

расставля́ть се́ти (кому-л.) ста́віць сіло́ (па́стку) (на каго-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стро́іць ‘рабіць, майстраваць’, ‘намячаць, накідваць (планы, здагадкі і інш.)’, ‘ставіць у строй’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ‘рыхтаваць, ладкаваць’ (ТС, Ян.; ваўк., Сл. ПЗБ), ‘будаваць’ (Бяльк., Ян., Мат. Гом.; в.-дзв., паст., брасл., пруж., Сл. ПЗБ), ‘рамантаваць’ (астрав., Сл. ПЗБ; Ян.), ‘спраўляць (свята, вяселле)’ (брасл., віл., Сл. ПЗБ), ‘ставіць (пра спектаклі)’ (паст., Сл. ПЗБ), стро́іцца ‘збірацца, імкнуцца што-небудзь рабіць’ (ТСБМ), ‘упраўляцца па гаспадарцы’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. укр. стро́їти ‘прыбіраць; ладзіць’, рус. стро́ить ‘будаваць, састаўляць, рабіць’, стараж.-рус. строити, польск. strojić ‘прыгожа апранаць; рыхтаваць, ладзіць’, в.-луж. trojić, н.-луж. tšojś ‘рыхтаваць; будаваць’, чэш. strojiti ‘рыхтаваць; гатаваць; прыгожа апранаць’, серб.-харв. стро̀јити ‘кастрыраваць; дубіць’, славен. strojíti ‘апрацоўваць (дубіць) сырую скуру’, балг. строя́ ‘будаваць’, макед. строи ‘будаваць; настройваць’, ст.-слав. строити ‘рыхтаваць, ладзіць’. Прасл. *strojiti — дэрыват ад *strojь (гл. строй 1), гл. Фасмер, 3, 780; Сной₁, 615; Борысь, 580. Сюды ж стро́йка ‘будоўля’ (Сцяшк.), страе́нне ‘будынкі; хата з прыбудовамі’ (Янк. 1, Жд. 3), якія, відаць, уяўляюць сучасныя запазычанні з рус. стро́йка і строе́ние ‘тс’, як і само значэнне ‘будаваць’ у дзеяслова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Énge

f -, -n

1) цесната́

2) цясні́на, дэфіле́

3) пралі́ў

j-n in die ~ tréiben* — ста́віць каго́-н. у безвыхо́днае стано́вішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

за́сціць, зашчу, засціш, засціць; незак., каго-што.

Разм. Засланяць, затуляць сабой. [Бярозы] засцяць густым галлём, засланяюць неба над вуліцай і над Сузонавым дваром. Галавач. [Дождж] сеяўся як праз сіта і вільготнай імглой аасціў дрэвы, засціў нізкае восеньскае неба. Лынькоў. // перан. Засланяць, ставіць на задні план. Хай адгэтуль далёка Да жаданага шчасця, Вобраз твой яснавокі Мне пакуты не засцяць. Вітка. Як сустрэцца, дзяўчо, нам пашчасціла? Чым і як ты наўкола ўсё засціла? Дзяргай.

•••

Засціць вочы — перашкаджаць добра бачыць. Каршукоў задыхаўся. Буйныя гарачыя слёзы засцілі вочы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wheel​1 [wi:l] n.

1. ко́ла;

landing wheels шасі́ (самалёта)

2. руль; штурва́л;

at/behind the wheel за рулём (таксама перан.)

♦

put a spo ke in smb.’s wheel каму́-н. шо́стку падкіда́ць; ста́віць па́лкі ў ко́лы;

wheels within wheels склада́ная ўзаемасу́вязь (інтарэсаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ганара́р (БРС). Рус. гонора́р, укр. гонора́р. Як мяркуюць Фасмер (1, 437) і Шанскі (1, Г, 128–129), запазычанне з ням. Honorar, а гэта з лац. honorārium ’узнагарода’ (аб гісторыі слова падрабязней гл. у Шанскага, там жа). Можна ставіць пытанне, ці бел. і ўкр. словы не запазычаны праз рус. мову (для канкрэтнай гісторыі бел. і ўкр. слоў не хапае даных). Наўрад ці паміж бел. ганара́р і ст.-бел. гонорариумъ (XVII ст., гл. Булыка, Запазыч., 84) ёсць прамая сувязь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

compromise

[ˈkɑ:mprəmaɪz]

1.

n.

1) кампрамі́с -у m., састу́пка f.

2) кампраміта́цыя f.

2.

v.

1) ісьці на кампрамі́с

2) кампрамітава́ць, ста́віць пад падо́зраньне; рызыкава́ць

3.

adj.

кампрамі́сны; зго́дніцкі, прымірэ́нчы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

überspánnen

vt

1) абця́гваць

2) накрыва́ць, заця́гваць; пераця́гваць (струну і г.д.)

die Fórderungen ~ — ста́віць зана́дта высо́кія патрабава́нні

den Bógen ~ — перан. перагну́ць па́лку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stémpeln

vt

1) штэмпелява́ць

~ géhen* — адзнача́цца (на біржы працы), быць беспрацо́ўным

2) ста́віць [выпа́льваць] кляймо́

j-n zum Lügner ~ — закляймі́ць каго́-н. ілгуно́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кро́пка ж

1. Punkt m -es, -e;

кро́пк перасячэ́ння Schníttpunkt m;

агнява́я кро́пк вайск Féuernest n -es, -er;

гандлёвая кро́пк Verkáufsstelle f -, -n;

2. грам Punkt m;

кро́пк з ко́скай Stríchpunkt m, Semikólon n -s, -s; (па)ста́віць кро́пку éinen Punkt máchen;

папа́сці ў кро́пку den Nágel auf den Kopf tréffen*; ins Schwárze tréffen*;

кро́пка ў кро́пку genáu; háargenau;

ста́віць кро́пку над «і» перан das Tüpfelchen aufs «i» setzen;

кро́пка! (канец) nun aber Schluss (damít)!, Púnktum!;

на гэ́тым мо́жна было́ б паста́віць кро́пку hierbéi könnte man es bewénden lássen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)