ядано́сны, ‑ая, ‑ае.
Які змяшчае ў сабе ядавітае рэчыва. Яданосныя расліны. Яданосны зуб змяі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АФІЦЫ́РАВАННЕ
(ад лац. afficio прычыняю, уздзейнічаю),
здольнасць прадмета ўздзейнічаць на органы пачуццяў. Тэрмін уведзены ням. філосафам I.Кантам, які лічыў, што пачуццёвыя ўяўленні ўзнікаюць у выніку ўздзеяння «рэчаў у сабе» на органы пачуццяў, а кожны прадмет павінен пэўным чынам «афіцыраваць» душу, каб здзейснілася пазнанне.
т. 2, с. 135
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
заме́на ж., в разн. знач. заме́на;
з. аднаго́ спекта́кля і́ншым — заме́на одного́ спекта́кля други́м;
знайсці́ сабе́ ~ну — найти́ себе́ заме́ну
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замкну́цца сов.
1. (закрыться) запере́ться, замкну́ться;
2. (соединиться концами) замкну́ться;
3. перен. (обособиться) замкну́ться;
◊ з. ў сабе́ — замкну́ться в себе́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заро́к, ‑у, м.
Абяцанне, клятва не рабіць чаго‑н. або зрабіць што‑н. Ваня Шнігір даў цяпер сабе зарок, што ён больш ніколі не дапусціць.. бязглуздых памылак. Новікаў. Старыя далі сабе зарок: захаваць сцяг да звароту Чырвонай Арміі. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мясці́ць, мяшчу, месціш, месціць; незак., каго-што.
Змяшчаць у сабе, умяшчаць; размяшчаць, даваць прыстанішча. Невялікі ўтульны пакой бібліятэкі мясціў у сабе цяжкі пісьмовы стол і дзве шырокія шафы. Галавач. У старога сёння свята, І гасцей не месціць хата. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
retiring
[rɪˈtaɪrɪŋ]
adj.
нетавары́скі, які́ пазьбяга́е людзе́й; замкну́ты ў сабе́; сарамлі́вы
a retiring nature — замкну́ты хара́ктар
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
embody
[imˈbɑ:di]
v.t.
1) увасабля́ць, ажыцьцяўля́ць
2) абыма́ць у сабе́ (пра кні́гу)
3) уключа́ць (у зако́н)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
саманадзе́йны, ‑ая, ‑ае.
Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, у сваіх сілах і здольнасцях. [Горкі:] — Я не такі саманадзейны, каб думаць, што ўсё, што мною было сказана, вы слухалі з задавальненнем. «Маладосць». // Які адлюстроўвае празмерную ўпэўненасць у сабе, сведчыць пра яе. Саманадзейны тон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інструкты́ўны
(фр. instructif, ад лац. instruere = настаўляць)
1) які змяшчае ў сабе кіроўныя ўказанні, інструкцыі 1 (напр. і-ая размова);
2) які дае станоўчы вынік, выніковы (напр. і-ая праца).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)