Verbum

звод¹, -у, М -дзе, м. (разм.).

Выміранне, знікненне каго-, чаго-н.

Здавалася, што ніколі не будзе зводу такім магутным дрэвам.

або́зня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Халодная будыніна, дзе знаходзяцца калёсы, сані і пад.

На зіму калёсы паставілі ў абозню.

агітбрыга́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -га́д, ж.

Агітацыйная брыгада, якая вядзе агітацыйна-масавую работу.

А. выступіла перад выбаршчыкамі.

пуцеправо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Мост, які праходзіць над дарогай або скрыжаваннем дарог.

|| прым. пуцеправо́дны, -ая, -ае.

разгалінава́нне, -я, н.

1. гл. разгалінавацца, разгалінаваць.

2. Месца, дзе што-н. разгаліноўваецца, разыходзіцца ў розныя бакі.

На разгалінаванні дарог.

разла́д, -у, М -дзе, м.

1. Адсутнасць адзінства, адпаведнасці, згоднасці.

Р. у працы.

2. Нязгода, нелады; раздор.

Р. у сям’і.

сме́ціць, сме́чу, сме́ціш, сме́ціць; незак.

Пакідаць дзе-н. смецце, забруджваць смеццем.

С. на кухні.

|| зак. насме́ціць, -сме́чу, -сме́ціш, -сме́ціць; -сме́чаны.

стро́ма¹, -ы, мн. -ы, стром, ж.

1. Круты схіл, абрыў.

2. Месца ў рацэ, дзе цячэнне асабліва імклівае.

С. ракі.

суто́кі, -аў.

1. Месца, дзе зліваюцца два водныя патокі.

С. рэк.

2. Лінія сутыкнення, мяжа (разм.).

С. неба і зямлі.

сэрцаве́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Знаўца чалавечай душы.

|| ж. сэрцаве́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.