Verbum

мукамо́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж. (разм.).

Прадпрыемства, якое перапрацоўвае зерне на муку, а таксама памяшканне, дзе робіцца размол.

насе́лены, -ая, -ае.

Які мае насельніцтва; заселены.

Н. востраў.

○

Населены пункт — агульная назва месцаў, дзе жывуць людзі (горад, вёска і пад.).

заба́віцца, -ба́ўлюся, -ба́вішся, -ба́віцца; зак.

1. Затрымацца дзе-н. даўжэй, чым меркавалася; запазніцца.

З. ў горадзе.

2. Загуляцца.

Дзяўчынка забавілася лялькамі.

за́гарада, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Агароджа з жэрдак, колля і пад.

2. Агароджанае месца ў хляве для жывёлы, стойла.

захо́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. зайсці.

2. Прыём.

З другога заходу.

Перанесці цыбулю за тры заходы.

захо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. захаваць.

2. Трымаць дзе-н., каб зберагчы ад пашкоджання, псавання.

З. бульбу ў склепе.

дабы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; зак.

Прабыць дзе-н. да пэўнага тэрміну ці да канца.

Д. выпрабавальны тэрмін.

Д. да канца сходу.

дымахо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Канал для выхаду дыму з печы (топкі) у комін.

|| прым. дымахо́дны, -ая, -ае.

валлё, -я, мн. во́ллі, -яў, н.

Пашыраная частка стрававода ў птушак, насякомых, малюскаў, дзе папярэдне перапрацоўваецца ежа.

|| прым. валлёвы, -ая, -ае.

векава́ць, вяку́ю, вяку́еш, вяку́е; вяку́й; незак.

Увесь час жыць дзе-н., знаходзіцца ў якім-н. стане, існаваць.

Век в. у дзеўках.