Verbum

дэкаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Апрацаваць (апрацоўваць) шарсцяную тканіну парай або гарачай вадой для паляпшэння яе якасці.

[Фр. décatir.]

генацы́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Пароджаная імперыялізмам і фашызмам палітыка знішчэння асобных груп насельніцтва па расавых, нацыянальных або рэлігійных матывах.

[Ад грэч. genos — род, племя і лац. caedere — забіваць.]

глазе́т, ‑у, М ‑зеце, м.

Сорт парчы з каляровай шаўковай асновай і з вытканымі на ёй залатымі або сярэбранымі ўзорамі.

[Ад фр. glacé — глянцаваны.]

глінабі́тны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з моцна ўтрамбаванай гліны, звычайна перамешанай з дробна насечанай саломай або галлём. Глінабітныя сцены. Глінабітная печ.

гугня́віць, ‑няўлю, ‑нявіш, ‑нявіць; незак.

Гаварыць або спяваць у нос. Стары Макар гартае псалтыр і нешта гугнявіць пад нос. Асіпенка.

давае́нны, ‑ая, ‑ае.

Які існаваў або з’явіўся да вайны, перад вайной. Даваенны час. Даваенны ўзровень развіцця прамысловасць Аднапавярховы даваенны будынак.

дысідэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст. Той, хто не належыць да пануючага ў краіне веравызнання або не прызнае яго; вераадступнік.

[Ад лац. dissidens, dissidentis — нязгодны.]

дыфама́цыя, ‑і, ж.

У крыміналістыцы некаторых буржуазных дзяржаў — распаўсюджанне праз друк вестак (сапраўдных або выдуманых), якія ганьбяць, знеслаўляюць каго‑н.

[Ад лац. diffamare — знеслаўляць.]

агаткі, ‑так; адз. агатка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Лекавая і дэкаратыўная расліна сямейства складанакветных з белымі або ружовымі кветкамі.

заразі́хавыя, ‑ых.

Сямейства шмат- або аднагадовых раслін, да якога адносяцца розныя віды пустазелля, што паразітуе амаль на ўсіх сельскагаспадарчых культурах.