перку́сія, ‑і, ж.

Спец. Пастукванне хворага пальцамі або спецыяльным малаточкам для вызначэння стану яго ўнутраных органаў па характары ўтвораных гукаў.

[Ад лац. percussio — нанясенне ўдараў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баго́ршчык, ‑а, м.

Суднавы рабочы, які карыстаецца багром; вясляр, што кіруе багром, калі лодка адыходзіць або прычальвае да прыстані, берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяда́тчык, ‑а, м.

Прыбор, які прымацоўваецца да цела або ўводзіцца ў цела чалавека, жывёліны і перадае звесткі пра стан арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бот 1,

гл. боты.

бот 2, ‑а, М боце, м.

Невялікае вёсельнае, паруснае або маторнае судна. Маторны бот. Рыбалоўны бот.

[Гал. boot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакаме́р, ‑у, м.

Вызначэнне памераў, адлегласці або тых ці іншых ліній на вока. // Здольнасць да такога вызначэння. Мець добры вакамер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вала́н, ‑а, м.

1. Прышыўная палоска лёгкай тканіны ў выглядзе фальбоны або брыжоў на плацці.

2. У бадмінтоне — спецыяльны шарык.

[Фр. volant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валідо́л, ‑у, м.

Лекавы прэпарат (вадкі або ў таблетках), які выкарыстоўваецца для расшырэння сасудаў, заспакаення нервовай сістэмы і папярэджання рвоты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варвары́зм, ‑а, м.

Запазычанае ці створанае па ўзору якой‑н. іншай мовы слова або выраз, які парушае нормы дадзенай мовы.

[Грэч. barbarismos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантрада́нс, ‑а, м.

Даўнейшы танец (род кадрылі), які выконваецца чатырма, шасцю або васьмю парамі, а таксама музыка да гэтага танца.

[Фр. contre-danse.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капрыфо́лій, ‑лію і капрыфо́ль, ‑ю, м.

Павойная кустовая расліна сямейства бружмелевых з пахучымі ружовымі або жоўтымі кветкамі (разводзіцца як дэкаратыўная).

[Ад лац. caprifolium — казліны ліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)