Verbum

паперакіда́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Перакінуцца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Паперакідацца цераз плот. Паперакідаўся агонь на будынкі.

папрадзіра́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Прадрацца пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Мяхі папрадзіраліся. Папрадзірацца праз калючы зараснік.

паса́днік, ‑а, м.

Гіст. Намеснік князя для кіраўніцтва горадам, вобласцю або выбраны вечам правіцель горада ў Старажытнай Русі. Княжацкі пасаднік.

паўладко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Уладкаваць усіх, многіх або ўсё, многае. Паўладкоўваць на работу. Паўладкоўваць усе справы.

паўла́зіць, ‑зіць; ‑зім, ‑зіце, ‑зяць; зак.

Улезці — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Лаўлазіць у вагон. Паўлазіць у даўгі.

плеана́зм, ‑у, м.

Моўны зварот, у якім ужыты адназначныя або блізказначныя, часта непатрэбныя словы (напрыклад. памерці смерцю..., свая ўласная сям’я...).

[Грэч. pleonasmos — празмернасць.]

анабіёз, ‑у, м.

Часовае запаволенне або спыненне жыццёвых працэсаў у арганізме пад уплывам неспрыяльных умоў (напрыклад, пры ахаладжэнні, адсутнасці вады).

[Ад грэч. anabiosis — ажыўленне.]

антыбіётыкі, ‑аў; адз. антыбіётык, ‑у, м.

Хімічныя рэчывы арганічнага паходжання, якія заглушаюць рост тых ці іншых бактэрый або знішчаюць іх.

аргано́іды, ‑аў; адз. арганоід, ‑а, м.

Спец. Пастаянныя часткі жывёльнай або расліннай клеткі, якія выконваюць пэўныя функцыі ў яе жыццядзейнасці.

асана́нс, ‑у, м.

Паўтарэнне ў вершы аднолькавых або падобных галосных гукаў; недакладная рыфма, у якой супадаюць толькі націскныя галосныя гукі.

[Фр. assonance.]