зачэ́пшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца зачэпкай (у 1 знач.) чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывёлабо́ец, ‑бойца, м.

Рабочы, які займаецца забоем жывёлы і першапачатковай апрацоўкай туш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадала́з, ‑а, м.

Рабочы, які працуе пад вадой у спецыяльным воданепранікальным касцюме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круці́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца кручэннем валакна, пражы, дроту і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праві́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца праўкай, выпраўкай чаго‑н. Правільшчык пілаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуцеабхо́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які сочыць за спраўнасцю чыгуначных пуцей; пуцявы абходчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разьбаўшчы́к, ‑а, м.

Спец. Рабочы, спецыяліст па нарэзцы разьбы (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскле́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які расклейвае аб’явы, афішы і пад. Расклейшчык аб’яў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распако́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які распакоўвае што‑н. Распакоўшчык пражы. Распакоўшчык медыкаментаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэйкапрака́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае рэйкапракатны стан; спецыяліст па пракатцы рэек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)