эты́л

(ад гр. aither = паветра + hyle = матэрыял, рэчыва)

група з атамаў вугляроду і вадароду, якая ўваходзіць у састаў многіх арганічных злучэнняў (напр. хлорысты э.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

шкло н

1. (матэрыял) Glas n -es, Gläser;

ако́ннае шкло Fénsterglas n;

2. (выраб) Glas n; Schéibe f -, -n, Fénsterglas n, гл тс шыба;

3. зборн (посуд, мастацкія вырабы) Gláswaren pl, Glas¦erzeugnisse pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

будаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да будаўніцтва, выкарыстоўваецца ў будаўніцтве. Будаўнічы матэрыял. Будаўнічая тэхніка. Будаўнічыя работы.

2. Які мае адносіны да будаўнікоў, складаецца з будаўнікоў, належыць ім. Пачалася гутарка з будоўлі, і Сцяпан Лявонавіч выказаў думку, што трэба павялічыць будаўнічую брыгаду. Дуброўскі. // Звязаны з падрыхтоўкай будаўнікоў. Сцяпан быў ужо камандзірам у марскім флоце, а Марыля закончыла будаўнічы тэхнікум. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́па ​1, ‑ы, ж.

1. Лісцевае дрэва сямейства ліпавых з сэрцападобнымі пілаватымі лістамі і жаўтаватымі духмянымі меданоснымі кветкамі. Ціха шалясцяць на вятрыску пахучыя ліпы. Лынькоў. Ад высокіх ліп, што вартаўнікамі стаялі ўздоўж вуліцы, разносіўся саладкаваты водар квецені. Ваданосаў.

2. толькі адз. Драўніна гэтага дрэва; матэрыял. Зрабіць начоўкі з ліпы.

лі́па ​2, ‑ы, ж.

Разм. груб. Пра што‑н. фальшывае, падробленае, несапраўднае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажы́так, ‑тку, м.

1. гл. пажыткі.

2. Здабыча, пажыва. [Адам:] — Сюды, проста на кашару, і перліся, нячысцікі. Мабыць, [ваўкі] нюхам вынюхалі, што тут пажытак добры. Сабаленка. // толькі адз.; перан. Тое, што дае матэрыял для думак, размоў і пад. Пажытак для роздуму. □ Стылізаваныя пад фальклор вершы Чачота былі спробай даць селяніну духоўны пажытак, блізкі і зразумелы яму, навучыць яго жыць лепш, багацей. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́ртыя, ‑і, ж.

1. Старадаўні рукапіс, а таксама матэрыял (звычайна папірус або пергамент), на якім ён напісаны.

2. У сярэднія вякі — дакумент, грамата, што давала або пацвярджала якія‑н. правы і вольнасці. Вялікая хартыя вольнасцей.

3. Кніжн. Назва дакументаў важнага грамадска-палітычнага значэння. Раскрыты старонкі праўдзівых законаў, Якія наш прадзед спрадвеку шукаў. Праменныя літары ззяюць іх сёння Славутаю хартыяй ленінскіх спраў. Хведаровіч.

[Лац. chárta ад грэч. chártēs — папера, грамата.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаля́цыя

(фр. isolation)

1) раз’яднанне частак электрычнага абсталявання або іншых праваднікоў пры дапамозе спецыяльнага матэрыялу (рэчыва), а таксама сам гэты матэрыял;

3) адасабленне каго-н. ад іншых людзей (напр. і. заразных хворых, палітычная і.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

abrasive

[əˈbreɪsiv]

1.

adj.

1) абразі́ўны; шліфава́льны

2) рэ́зкі, гру́бы

an abrasive voice — рэ́зкі го́лас

2.

n.

абразі́ў -ву m., шліфава́льны матэрыя́л

Sandpaper is an abrasive — Нажда́чная папе́ра — абразі́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

piping

[ˈpaɪpɪŋ]

1.

n.

1) тру́бы pl.

2) матэрыя́л на тру́бы

3) ігра́ на ду́дцы

4) кант -а m. (у суке́нцы або́ і́ншай во́пратцы)

2.

adj.

прарэ́зьлівы

•

- piping hot

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

stain​2 [steɪn] v.

1. пэ́цкаць; пэ́цкацца; пля́міць; псава́ць; псава́цца;

stuff that doesn’t stain easily няма́ркі матэрыя́л

2. fml га́ньбіць, псава́ць (рэпутацыю, імя і да т.п.);

stained with vice по́ўны зага́н

3. фарбава́ць, мары́ць (драўніну), прапі́тваць (падлогу);

He stained the wood dark brown. Ён прамарыў драўніну карычневай фарбай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)