пале́нне н

1. (дзеянне) Brénnen n -s;

2. тэх Glühen n -s, Brénnen n (цэглы і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зрэз м

1. (дзеянне) Schnéiden n -s, Schnitt m -(e)s;

2. (месца) Schníttstelle f -, -n, Schnitt m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

размякчэ́нне н

1. (дзеянне) Erwéichen n -s, Áufweichen n;

2. (стан) Erwéichung f -;

размякчэ́нне касце́й мед Knóchenerweichung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

распа́лка ж

1. (дзеянне) Ánheizen n -s; Héizen n -s;

2. (тое, чым распальваюць) Ánheizmaterial n -s, -i¦en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рату́нак м

1. (дзеянне) гл ратаванне;

2. (дапамога) Hílfe f -, Béistand m -(e)s, Unterstützung f -; Réttung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

абціра́нне н

1. (дзеянне) Ábreiben n -s, Tróckenreiben n;

2. (лячэбная працэдура) Ábreibung f -, -en; Frottíeren n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

транквіліза́тары

(ад англ. tranquilliser = супакойваць)

лекавыя сродкі, якія аказваюць супакойлівае дзеянне на цэнтральную нервовую сістэму і аслабляюць некаторыя сімптомы псіхозаў (трызненне, галюцынацыі, страх, трывогу і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

змякчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. змякчаць — змякчыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. змякчацца — змякчыцца. Мазь для змякчэння скуры. Змякчэнне пакарання. Змякчэнне міжнароднай напружанасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аса́джванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асаджваць ​1 — асадзіць ​1.

аса́джванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. асаджваць ​2 — асадзіць ​2 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надто́чванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. надточваць ​1 — надтачыць ​1.

надто́чванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. надточваць ​2; надточка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)