непрамака́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не прапускае або амаль не прапускае вільгаці. Непрамачальнае адзенне. □ Палкоўнік быў у непрамакальным плашчы і танкісцкім шлеме. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўзго́днены, ‑ая, ‑ае.

1. Пазбаўлены ўзгодненасці, адзінства. Няўзгодненыя дзеянні.

2. Які не ўзгаднілі або не паспелі ўзгадніць з кім‑н. Няўзгоднены план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абкласці, аблажыць чым‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Паабкладаць капцы саломай. Паабкладаць падаткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абшыць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабшываць насавыя хустачкі карункамі. Паабшываць сцены дошкамі. Паабшываць дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павару́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Варушыцца злёгку або час ад часу. Тым часам то той, то другі паварушваўся на нарах, абуджаўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыка́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Выкачаць усё, многае або ўсіх, многіх. Павыкачваць бялізну. Павыкачваць грады. Павыкачваць дзяцей у снег.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выкаціць адкуль‑н. або куды‑н. усё, многае. Павыкочваць бочкі на вуліцу. Павыкочваць бярвенне з двара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павылуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вылучыць адно за другім усіх, многіх або ўсё, многае. Павылучаць кандыдатаў. Павылучаць словы ў тэксце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Гладзіць злёгку або час ад часу. Пагладжваць бараду. □ Даяркі пагладжвалі кароў па вылінялых спінах. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазгіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Сагнуць усіх, многіх або ўсё, многае. Пазгінаць галіны. / у перан. ужыв. Гора не пазгінала людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)