Verbum

стрэл, -у, мн. -ы, -аў, м.

Узрыў зарада ў канале ствала агнястрэльнай зброі, у выніку якога вылятае куля або снарад на пэўную адлегласць, а таксама гук гэтага ўзрыву.

У лесе чуліся стрэлы.

сыро́к, -рка́ і -рку́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

1. -рку́, гл. сыр.

2. -рка́. Невялікі брусочак сыру ці сырковай або тварожнай масы ў індывідуальнай упакоўцы.

|| прым. сырко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

удзя́чнасць, -і, ж.

Пачуццё, якое ўзнікае ў адказ за зробленае дабро, увагу; падзяка.

Прыняць што-н. з удзячнасцю.

Словы ўдзячнасці.

Зрабіць што-н. у знак удзячнасці або ва ў. за што-н.

уто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., каму-чаму.

1. Выконваць другую партыю пры спяванні або ігры на музычным інструменце (спец.).

Бас уторыць тэнару.

2. Паўтараць якія-н. гукі.

Лясное рэха ўторыць стуку сякеры.

філе́¹, нескл., н.

1. Мяса вышэйшага гатунку з сярэдняй часткі хрыбта тушы.

2. Кусок мяса або рыбы, ачышчаны ад касцей, а таксама ежа з такога мяса.

Ф. скумбрыі.

|| прым. філе́йны, -ая, -ае.

флі́гель-ад’юта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У царскай Расіі: афіцэр у свіце цара, які выконваў абавязкі ад’ютанта, або афіцэр для даручэнняў пры камандуючым арміяй.

|| прым. флі́гель-ад’юта́нцкі, -ая, -ае.

шапаце́ць, -пачу́, -паці́ш, -паці́ць; -паці́м, -паціце́, -паця́ць; -паці́; незак.

Абзывацца шолахам, шумець чым-н. сухім або ўтвараць шолах, шум.

Шапаціць чарот на беразе возера.

Ніва шапаціць спелымі каласамі.

|| наз. шапаце́нне, -я, н.

шарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; незак.

1. Станавіцца шэрым, шарэйшым.

2. Віднецца (пра што-н. шэрае).

3. безас. Світаць або змяркацца.

|| зак. пашарэ́ць, -э́е (да 1 і 3 знач.).

я́блыня, -і, мн. -і, -лынь, ж.

Пладовае дрэва сямейства ружакветных з ядомымі круглымі салодкімі або кісла-салодкімі пладамі.

|| памянш. я́блынька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

|| прым. я́блыневы, -ая, -ае.