Verbum

падно́жжа, -а, мн. -ы, -аў, н.

Месца ля самага нізу чаго-н., аснова (гары, помніка).

П. манумента.

падно́жка¹, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Прыступка для ўваходу ў вагон, аўтамашыну і пад.

Стаяць на падножцы вагона.

П. тралейбуса.

падно́жка², -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).

Удар нагой па назе ці падстаноўка нагі пад нагу іншага чалавека, каб паваліць яго.

Даць падножку каму-н.

падно́жны, -ая, -ае.

Які змяшчаецца пад нагамі.

П. зэдлічак.

○

Падножны корм — расліны, якімі корміцца жывёла на пашы.

падно́с, -у і -а, мн. -ы, -аў, м.

1. -у; гл. паднесці.

2. -а. Дошка або металічны (пластмасавы і пад.) ліст з загнутымі ўверх краямі для пераносу посуду, для падачы ежы на стол і пад.

Металічны п.

|| прым. падно́сны, -ая, -ае.

падно́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.

Частка другой падэшвы ў абутку ад наска да палавіны ступні.

На хаду падноскі адарве (перан.: пра вельмі спрытнага чалавека).

|| прым. падно́скавы, -ая, -ае.

падно́сіць гл. паднесці.

падно́ска гл. паднесці.

падно́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падносіць (у 2 знач.), пастаўляе што-н. куды-н.

П. патронаў.

|| ж. падно́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

падно́шаны, -ая, -ае.

Паношаны, не зусім новы.

Падношаная фуфайка.