утаро́піцца, -плюся, -пішся, -піцца; зак., у каго-што.

Не зводзячы вачэй, углядзецца ў каго-, што-н.; стаць пільным, накіраваным (пра вочы, позірк).

Чаго ты ў мяне ўтаропіўся? Яго позірк утаропіўся ўдаль.

|| незак. утаро́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

slightly

[ˈslaɪtli]

adv.

ма́ла; крыху́, ледзь

I know him slightly — Я крыху́ яго́ ве́даю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Jnr BrE(пісьмовае скар. ад junior) мало́дшы (ужываецца пасля прозвішча мужчыны, калі яго поўнае імя супадае з іменем яго бацькі);

John Bright Jnr Джон Брайт мало́дшы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pótztausend!

int

~ Wétter! — д’я́бальшчына!, лі́ха (яго́) вазьмі́!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sackermént!

int разм. каб яго́ [яе́, іх] чорт узяў!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Betréiben

n

auf sein ~ — па яго́ патрабава́нню

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schóckschwerenot!

int каб яго́ [яе́, іх] чорт узяў!, пракля́цце!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kompetencja

kompetencj|a

ж. кніжн. кампетэнцыя;

to przekracza jego ~ę — гэта звыш яго кампетэнцыі; гэта не ў яго каметэнцыі;

to należy do jego ~i — гэта ўваходзіць у яго кампетэнцыю;

brak ~i — некампетэнтнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

о́птыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Раздзел фізікі, які вывучае з’явы і ўласцівасці святла, яго распаўсюджвання і ўзаемадзеяння з рэчывам.

2. зб. Прыборы і інструменты, дзеянне якіх заснавана на законах гэтай навукі.

|| прым. апты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак.

1. з кім. Абмяняцца думкамі, коратка пагаварыць.

П. адзін на адзін.

2. каго (што). Гучна, многа гаворачы, прымусіць замаўчаць іншых (разм.).

Яго не перагаворыш.

|| незак. перагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)