Verbum

карбані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Выбуховае рэчыва, якое складаецца з нітрагліцэрыны, аржаной мукі і салетры; слабы дынаміт.

[Лац. carbo, carbonis — вугаль.]

кастрабето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял, які вырабляецца на аснове цэментнага вязкага рэчыва і запаўніцеля з ільнопяньковай кастрыцы.

клей, ‑ю, м.

Ліпкае рэчыва, якое скарыстоўваюць для трывалага змацавання (склейвання) чаго‑н. Канцылярскі клей. Сталярскі клей.

кумары́н, ‑у, м.

Пахучае рэчыва баркуну і некаторых траў (скарыстоўваецца ў парфумерыі, у харчовай прамысловасці і інш.).

[Фр. coumarine.]

змякча́льнік, ‑а, м.

Спец. Хімічнае рэчыва, якое дадаецца ў лакі і фарбы для павелічэння іх мяккасці, эластычнасці.

адрэналі́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое выдзяляецца надныркавымі залозамі або вырабляецца сінтэтычна і служыць лекавым сродкам. Раствор адрэналіну.

вулканіза́тар, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца вулканізацыяй.

2. Рэчыва, якое ў злучэнні з каўчуком утварае гуму.

спяка́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць часцінак цвёрдага рэчыва шчыльна злучацца, спайвацца пры высокай тэмпературы. Спякальнасць каменнага вугалю.

тлушч, ‑у, м.

Нерастваральнае ў вадзе масляністае рэчыва, якое ўтрымліваецца ў жывёльных і раслінных тканках. Рыбін тлушч.

хларалгідра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Бясколернае празрыстае крышталічнае рэчыва гаркаватага смаку, выкарыстоўваецца як снатворны і процісутаргавы сродак.