кумары́н, ‑у, м.

Пахучае рэчыва баркуну і некаторых траў (скарыстоўваецца ў парфумерыі, у харчовай прамысловасці і інш.).

[Фр. coumarine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)