тэрыто́рыя, ‑і,
Зямельная прастора з пэўнымі межамі.
[Лац. territorium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэрыто́рыя, ‑і,
Зямельная прастора з пэўнымі межамі.
[Лац. territorium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
area
1. тэрыто́рыя; пло́шча; абся́г;
the area under cultivation пасяўна́я пло́шча;
2. рэгіён, зо́на,
a conservation area запаве́днік;
a dollar area до́ларавая зона;
a no-go area
1) забаро́неная зо́на
2) забаро́неная тэ́ма
3. пло́шча;
4. сфе́ра; галіна́ дзе́йнасці; во́бласць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
handlowy
handlow|yгандлёвы; камерцыйны;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мяшо́к, ‑шка,
1. Тое, што і мех 1 (у 1 знач.).
2. Тое, што і мех 1 (у 2 знач.).
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які ідзе, знаходзіцца наперадзе астатніх.
2.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спла́віць 1, сплаўлю, сплавіш, сплавіць;
1. Злучыць шляхам плаўлення.
2.
спла́віць 2, сплаўлю, сплавіш, сплавіць;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эканамі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да эканомікі (у 1 знач.), складае, утварае эканоміку.
2. Які мае адносіны да арганізацыі і вядзення эканомікі.
3. Звязаны з вывучэннем эканомікі (у 1, 3 знач.).
4. Які дае эканомію (у 1 знач.), патрабуе найменшых затрат; выгадны ў гаспадарчых адносінах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́зва, ‑ы,
1. Гнойная або запалёная ранка на скуры ці слізістай абалонцы.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
place
1) ме́сца
2) ме́ста
3) дом -у
4) ранг -у
ста́віць; кла́сьці
•
- make place
- give place
- in place
- in place of
- out of place
- take place
- take someone’s place
- go places
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
абысці́, абыду́, абы́дзеш, абы́дзе; абышо́ў, -шла́, -шло́; абыдзі́;
1. Рухаючыся па крузе, прайсці вакол каго-, чаго
2. У ваеннай справе: зайсці ворагу з тылу або з фланга, каб акружыць яго.
3. Прайсці бокам, мінуўшы каго
4.
5.
6.
7.
8. Прайсці па ўсёй прасторы чаго
9. Падысці да кожнага па чарзе.
10. Пашырыцца, стаць усюды вядомым.
11. Падмануць, ашукаць.
12. Перамагчы, узяць верх; выперадзіць.
За вярсту абысці каго-што (
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)