каранда́ш, ‑а, м.

Прылада для пісьма, чарчэння, малявання ў форме тонкай палачкі з графітавым або іншым сардэчнікам; аловак. Просты карандаш. Хімічны карандаш. Каляровыя карандашы. Маляваць карандашом.

•••

Браць (узяць) на карандаш гл. браць.

[Ад цюрк. кара — чорны і таш, даш — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапе́цыя, ‑і, ж.

1. Чатырохвугольнік з дзвюма паралельнымі і дзвюма непаралельнымі старанамі.

2. Гімнастычная прылада, якая складаецца з перакладзіны, падвешанай на двух тросах. [Янук] сніў толькі залітую святлом арэну, турнікі і трапецыі. Асіпенка.

[Ад грэч. trapeza — стол.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сту́сла ‘сталюга’ (Мат. Гом.), сту́сло ‘сталярская прылада’ (гродз., Нар. сл.; Скарбы). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

альта́зімут

(ад лац. altus = высокі + азімут)

прылада для вызначэння вышыні і азімутаў нябесных свяціл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

колераме́тр

(ад колер + -метр)

аптычная прылада для вызначэння колеру і канцэнтрацыі афарбаваных раствораў, эмульсій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шля́га

(ням. Schlag)

прылада, ударамі якой трамбуюць ці ўшчыльняюць глебу, пясок, каменне і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

панто́граф, ‑а, м.

Спец.

1. Прылада для капіравання чарцяжоў, планаў і пад. у другім, звычайна больш дробным маштабе.

2. Рухомы токапрыёмнік на даху электравоза або маторнага вагона для зняцця току з кантактнага проваду.

[Ад грэч. pan (pantos) — усё і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

душ, ‑а, м.

1. Прылада для аблівання цела тонкімі вадзянымі струменьчыкамі. Мыцца пад душам.

2. Гігіенічная і водалячэбная працэдура, якая заключаецца ва ўздзеянні на цела струменяў вады. Прыняць душ. Гарачы душ. Халодны душ.

[Фр. douche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рыдэлак ’металічная прылада для акучвання бульбы’ (Інстр. 1, 40). Памяншальнае ад ры́дзель (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́жчык ’бандарская прылада, якой робяць выразы ў клёпках’ (Нар. сл.). Да рэзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)