надлабко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над лабком. Надлабковая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надло́б’е, ‑я, н.

Частка чэрапа, якая знаходзіцца над ілбом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надло́кцевы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над локцем, вышэй локця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надны́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над верхняй часткай нырак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надхма́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над хмарамі. Надхмарная прастора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчарэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над чэравам. Падчарэўны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пало́й ’вада, якая з’яўляецца ў час адлігі над лёдам, верхаводка’ (Бір. Дзярж.), ’лівень’ (Сл. ПЗБ). Рус. полой ’глыбокая лагчына, дзе ў паводку застойваеца вада’, укр. полій ’верхаводка, вада над лёдам’, ст.-рус. полой ’глыбокая прырэчная лагчына, дзе ў паводку застойваецца вада; рукаў ракі’, серб.-харв. nÓAÓj ’пойма; мелкае месца, мель; перакат’. Прасл. polojь. Ад politicliti (гл. ліць) з суф. -6 і апафоніяй у корані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Начэ́льнікі ’абіўка з тонкіх дошак у вушаках’ (гродз., КЛА). Да чало ’пярэдняя частка’, параўн. рус. начёльники ’два брусы над чалом печы’ і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыумфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак.

Разм.

1. над кім-чым і без дап. Атрымліваць перамогу, браць верх. Над краем шыбеніц, астрогаў Трыумфаваў каронны кат. Купала.

2. без дап. Радавацца, весяліцца з прычыны перамогі над кім‑н., з поваду поспеху ў чым‑н. Станіслаў трыумфаваў, смакуючы наперад выйгрыш закладу. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тума́н I, -ну м., прям., перен. тума́н;

над рэ́чкай узніма́ўся т. — над ре́чкой поднима́лся тума́н;

т. у галаве́ — тума́н в голове́;

т. у вача́х — тума́н в глаза́х;

◊ напусці́ць т. — напусти́ть тума́ну

тума́н II м., ист. (денежная единица) тума́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)