адле́жаць сов. отлежа́ть;

а. сабе́ руку́ — отлежа́ть себе́ ру́ку;

◊ ме́сца (вугла́) не ~жыць — ме́ста (угла́) не отлежи́т;

бакі́ а. — бока́ отлежа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па-во́ўчаму и па-во́ўчы нареч. по-во́лчьи;

◊ з ваўка́мі жыць — па-во́ўчы выць — посл. с волка́ми жить — по-во́лчьи выть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цесната́ ж.

1. Énge f -; Ráummangel m -s;

жыць у цеснаце́ zusámmengedrängt [zusámmengepfercht, beéngt] leben;

2. (даўка) Gedränge n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кі́дацца

1. (мітусліва рухацца) (sich) stürzen;

2. гл. кінуцца;

3. (жыць у галечы, перабівацца) sich über Wásser hálten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падпра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што і чаго.

Пражачы, прыгатаваць для яды. [Іван Сцяпанавіч:] — Гэтае ж самае насенне, калі яго падпражыць і пасля змалоць альбо стаўчы, спажываецца як кава. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куш, ‑а, м.

Разм.

1. Стаўка ў картачнай гульні.

2. Вялікая сума грошай. Круцкі разлічваў доўга жыць, зарабіць на важнай аперацыі вялікі куш, праславіцца ў «вольным свеце». Гамолка.

[Ад фр. couche — стаўка ў гульні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знішто́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і знішчыць. Як скінулі цара, то з воласці прыехаў нейкі чалавек і загадаў усім зніштожыць царскія партрэты... Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збянтэ́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. замяшанне, разгубленасць. Нечаканасць Юрасёвых пытанняў зусім збянтэжыла дзяўчыну. Гарбук. Апоўначы выбух адкінуў вароты, збянтэжыў сваёй нечаканасцю варту. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лажыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Тое, што і выкласці. [Мужчыны] вылажылі з лодкі на мост і занеслі на бераг усю сваю гаспадарку. Брыль. Даніла вылажыў свой план. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́служыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

1. Прабыць на службе пэўны тэрмін; праслужыць. Выслужыць у арміі дзесяць год.

2. што. Атрымаць за службу; заслужыць. Выслужыць персанальную пенсію. Выслужыць узнагароду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)