звышуро́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які праводзіцца звыш устаноўленага рабочага часу. Звышурочная работа.
2. у знач. наз. звышуро́чныя, ‑ых. Грошы, што выплачваюцца за работу, якая праводзіцца звыш устаноўленага рабочага часу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прэміро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.
Разм. Прэмія, прэміравальныя грошы, рэчы і пад. — Ведаем, хоча ў стаханаўкі папасці і ўсю прэміроўку сабе забраць, — пажартавала Антаніна. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохрублёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.
Разм. Грашовы знак вартасцю ў тры рублі. Чалавек нагнуўся падняць .. [грыб] і ўбачыў у сябе пад нагамі грошы — дзве трохрублёўкі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарлата́н, ‑а, м.
Невук, які выдае сябе за знаўцу, спецыяліста; падманшчык, махляр. Млынар вярнуўся дадому, думаючы пра Стафанковіча як пра шарлатана: «Дрэнна зрабіў, грошы ўзяў і адрас скрыў». Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тры́гельт ‘гасцінчык, чаявыя’ (В. Дунін-Марцінкевіч). Запазычана праз польск. tryngielt з ням. trinkgeld ‘невялікая сума грошай на пачастунак за зробленую паслугу’ (Вінцэнц), літаральна ‘грошы на выпіўку’ (ад trynken ‘піць; выпіваць’), мажліва, пры пасрэдніцтве ід. trinkgeld ‘чаявыя’. Гл. трынкнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кон, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Месца, дзе ставяцца фігуры, якія трэба выбіваць (пры гульні ў гарадкі, пікара і пад.), або месца, куды кладзецца стаўка ў азартных гульнях.
Начарціць к.
Паставіць грошы на к.
2. Адна партыя якой-н. гульні.
Згуляць адзін к.
◊
Ставіць на кон — рызыкаваць сваім жыццём.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
offertory [ˈɒfətri] n.
1. eccl. прынясе́нне святы́х даро́ў (падчас хрысці янскага богаслужэння)
2. ахвярава́нні; гро́шы, сабра́ныя падча́с бога служэ́ння
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
скарб
(польск. skarb)
1) грошы, каштоўныя рэчы, маёмасць;
2) каштоўнасці, якія схаваны ў патаемным месцы;
3) духоўныя і культурныя каштоўнасці (напр. скарбы сусветнай літаратуры).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тапёр
(фр. tapeur, ад taper = стукаць)
музыкант, які іграў за грошы на танцавальных вечарах, а таксама піяніст, які суправаджаў сваёй ігрой дэманстрацыю нямых кінафільмаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эмітава́ць
(лац. emittere = выпускаць)
1) выпускаць у абарачэнне папяровыя грошы, каштоўныя паперы, 2) фіз. выпраменьваць электроны або іоны пад уздзеяннем награвання, асвятлення і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)