compliment 2 [ˈkɒmplɪment] v.
1. рабі́ ць/гавары́ ць кампліме́ нты, хвалі́ ць
2. віта́ ць; віншава́ ць;
compliment smb. on his progress віншава́ ць каго́ -н. з по́ спехам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Дундзі́ ць ’гаварыць недарэчнае, бубніць’ (Сл. паўн.-зах. ). З літ. dundė́ ti ’гаварыць ’ (гл. Сл. паўн.-зах. ).
Ду́ ндзіць ’ссаць’ (Шат. , Сцяц. , Сл. паўн.-зах. ), ду́ нда ’соска’ (Сл. паўн.-зах. ). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Карта́ віць ’гаварыць картава’, да карта́ вы .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заве́ дамы , ‑ая, ‑ае.
Наперад добра вядомы; несумненны. Мікола мог гаварыць заведамую няпраўду або неймаверную лухту, але ўмеў падаць яе так пераканальна.., што ўсім хацелася верыць у яе. Машара .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папы́ рскваць , ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак. , чым і без дап.
Пырскаць злёгку, час ад часу. Пакуль на кухні папырсквала смажаніна ды рэзаліся агуркі, Баляслаў не ведаў, што гаварыць . «ЛіМ» .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
disparage
[dɪˈspærɪdʒ]
v.t.
1) гавары́ ць зьнява́ жліва; ганьбава́ ць, нясла́ віць, дыскрэдытава́ ць
2) прымянша́ ць (значэ́ ньне) , зьмянша́ ць, прыніжа́ ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
chat
[tʃæt]
1.
n.
сябро́ ўская гу́ тарка, гамана́ f. я́ f.
2.
v.
гавары́ ць , гамані́ ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
stutter
[ˈstʌtər]
1.
v.i.
1) заіка́ цца
2) запіна́ цца, гавары́ ць запіна́ ючыся
2.
n.
заіка́ ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
trilingual
[,traɪˈlɪŋgwəl]
adj.
трохмо́ ўны
a trilingual person — асо́ ба, яка́ я мо́ жа гавары́ ць на трох мо́ вах
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Гергета́ ць ’гагатаць; лапатаць’ (БРС ), ’гергетаць; невыразна гаварыць ’ (Сцяшк. ), гергата́ ць ’гаварыць па-яўрэйску’ (Шат. ), ’гагатаць’ (Шатал. ), гергята́ ць ’гаварыць невыразна’ (Жд. I). Рус. дыял. горгота́ ть , гаргата́ ть , укр. горгота́ ти , серб.-харв. грго̀тати і г. д. Прасл. *gъrgotati (гукапераймальны дзеяслоў; матэрыял гл. у Слаўскага, I, 406; Трубачова, Эт. сл., 7, 208–209) < *gъrgati (Трубачоў, там жа).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)