радні́цца, радню́ся, ро́днішся, ро́дніцца; незак.

1. Уступаць у адносіны роднасці, сваяцтва з кім-н.

Р. з суседзямі.

2. Збліжацца, мець падабенства.

|| зак. парадні́цца, -радню́ся, -ро́днішся, -ро́дніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

семя...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да семя (у 1 і 3 знач.), напр.: семявывяржэнне, семядольны, семязавязь, семязліццё, семяправод, семяўваход, семяўтварэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

срэбра...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да серабра (у 1 знач.), напр. срэбраносны, срэбрападобны;

2) серабрысты, колеру серабра, напр. срэбралісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

форма... (а таксама фарма...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да формы (у 1, 5 і 8 знач.), напр.: формаўкладчык, формазмяняльнасць, формаўтварэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Bezíehung

f -, -en дачыне́нне, адно́сіны; pl су́вязі; інш. значэнні гл. пад словам bezíehen*

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

heráusbilden

(sich) утвара́цца, склада́цца, афармля́цца

fréundschaftliche Bezíehungen háben sich heráusgebildet — нала́дзіліся дружалю́бныя адно́сіны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

odnawiać

незак. аднаўляць;

odnawiać mieszkanie — аднаўляць кватэру;

odnawiać stosunki — аднаўляць адносіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zacieśniać

незак.

1. звужаць;

2. умацоўваць;

zacieśniać stosunki — умацоўваць адносіны (стасункі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wrogi

варожы;

wrogi samolot — варожы самалёт;

wrogi stosunek — варожыя (непрыязныя) адносіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пага́рда ’ганарлівыя адносіны да каго-н., ганарыстасць’ (ТСБМ, Яруш.), паго́рда ’тс’ (Гарэц.). З польск. pogarda ’тс’; пагорда пад уплывам горды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)