alone
[əˈloʊn]
1.
adj.
1) адзі́н, адна́
She was alone — Яна́ была́ адна́
2) сам, сама́, само́
One boy alone can do it — Адзі́н хлапе́ц гэ́та мо́жа зрабіць сам
2.
adv.
а) аднаму́, адно́й
walk (live) alone — хадзіць (жыць) аднаму́ або́ адно́й
б) то́лькі, вылу́чна
He alone can know it — То́лькі ён мо́жа гэ́та ве́даць
•
- go it alone
- leave alone
- let alone
- Let well enough alone
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Лаёнка 1 ’адна асобай штука бялізны’ (Мядзв.), ’ануча (аб чалавеку)’ (Нас.). Да лайно 3 (гл.). Суф. ‑ёнка ў выніку намінацыі ⁺лаёная бялізна, адзежына (як бялёнка, цалёнка, гл. Сцяцко, Афікс. наз., 103).
Лаёнка 2, ла́інка ’безупынны гоман, крык з брыдкіх, абразлівых слоў’ (КЭС, лаг.). Да ла́янка < ла́яць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лі́тар ’адна літара’ (КЭС, лаг.), лі́тара ’пісьмовы знак алфавіта’ (ТСБМ, Гарэц., Мал.), ст.-бел. литера, литэра ’тс’ (XVI ст.) запазычана са ст.-польск. litera ’тс’ < лац. littera ’знак пісьма’, litterae ’ліст, кнігі, літаратура, навукі’ (Слаўскі, 4, 298; Кюнэ, 72; Красней, Бел. лекс., 90; Булыка, Запазыч., 190).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Па́тыркы, патэркі ’пацеркі’ (драг., лін., Сл. ПЗБ). Праз польск. pacierki з лац. pater (у выразе Pater noster ’Ойча наш’). Пасля адчытання малітвы адкладвалася адна пацерка з цэлай нізкі пацерак, якую вернік трымаў у руках. Гл. пацеркі. Цвёрдае ‑г‑ другаснае: выраўноўванне паводле законаў ц.-палескай фанетыкі (4’ > г).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
еди́ный
1. адзі́ны;
еди́ный план де́йствия адзі́ны план дзе́яння;
2. (то же, что один) адзі́н, адна́, адно́;
еди́ное це́лое адно́ цэ́лае;
◊
все до еди́ного усе́ да аднаго́;
всё еди́но усё адно́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ла́вочкаII уменьш.
1. (торговое заведение) кра́мка, -кі ж.;
2. перен., презр. шахра́йская кра́мка; (шайка) хе́ўра, -ры ж.;
устро́или там ла́вочку зрабі́лі там шахра́йскую кра́мку;
э́то одна́ ла́вочка гэ́та адна́ хе́ўра.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зеляне́цца, ‑еецца; незак.
Тое, што і зелянець (у 4 знач.). [Пархвен] убачыў у небе чорны высокі ствол без голля, і толькі адна тоўстая і таксама чорная галіна знізу зелянелася густымі новымі парасткамі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
губі́цца, губіцца; незак.
1. Траціцца, губляцца. Тое, што.. [Марына] цяпер не адна, а з бацькам, вярнула да яе многа дзіцячага, што ў адзіноце пачало ўжо цьмець і губіцца. Чорны.
2. Зал. да губіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.
Высок. Нечакана з’явіцца, узнікнуць (пра думку, здагадку і пад.); прыйсці на думку каму‑н. Раптам Барыса асяніла яшчэ адна ідэя. Асіпенка. І новая думка асяніла.. [цётку Ганну]. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсве́т, ‑у, М ‑свеце, ж.
Тое, што і водсвет. Ужо сонца пакінула пакой. Толькі адна сцяна мылася яго адсветам. Гартны. Бакі .. [хмарак] чорныя, краі залацяцца чырвоным адсветам. Чорны. Тваё сэрца — адсвет бліскавіц. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)