этажэ́рка

(фр. étagère)

адкрытая шафка на ножках у выглядзе некалькіх паліц, размешчаных адна над другой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хале́ра ж.

1. мед. холе́ра;

2. груб. холе́ра;

◊ адна́ х. — оди́н чёрт; всё равно́;

да ~ры — до чёрта;

х. яго́ (цябе́, яе́) ве́дае — почём знать, как знать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́гла ж. буд.

1. зборн. Zíegel m -s;

вогнетрыва́лая цэ́гла féuerfester Zíegel;

абпа́леная цэ́гла Báckstein m -(e)s, -e;

пустаце́лая цэ́гла Hóhlziegel m;

2. (адна цагліна) Zíegelstein m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

я́рус м.

1. тэатр. Rang m -(e)s, Ränge;

2. (рэчы, размешчаныя адна на адной) Stápel m -s, -;

3. геал. (слой) Láge f -, -n, Schícht f -, -en; Stúfe f -, -n (ступень)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іані́ты, ‑аў; адз. іаніт, ‑а, М ‑ніце, м.

Рэчывы, здольныя выклікаць абмен іонамі, уплываць на абмен іонаў. Іаніты — адна з разнавіднасцей пластмас, якія маюць электрычна зараджаныя групы. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашалява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаляваць.

2. у знач. прым. Абабіты шалёўкай. Хаты былі далекавата адна ад адной, сям-там ашаляваныя, з пафарбаванымі аканіцамі. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белако́ры, ‑ая, ‑ае.

З белай карой. Над Абалянкаю сяло, дзе белакорая, адна, як ветразь ранніх зім і лет, стаіць бярозка ля акна, з якога мне адкрыўся свет. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрапамарфі́зм, ‑у, м.

1. Адна з форм анімізму — перанясенне псіхічных уласцівасцей чалавека на з’явы і прадметы прыроды.

2. Уяўленне багоў у выглядзе людзей, якое ўласціва для многіх рэлігій.

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек і morphe — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засто́парыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Спыніцца, спыніць сваю дзейнасць. Калі застопарылася адна з машын, у ваду пайшлі вадалазы. Лынькоў. // перан. Разм. Затрымацца ў сваім руху, развіцці. Работа застопарылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбраха́цца, ‑брашуся, ‑брэшашся, ‑брэшацца; зак.

Разм. груб. Адгаварыцца, адмовіцца ад чаго‑н.; выкруціцца. — Ідзі сюды, Анэта, а то я адна не адбрашуся, — пачула яна голас суседкі Агаты. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)