шарава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; незак.

1. Церці сябе чым-н. (разм.).

Ш. вяхоткай.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Датыкаючыся, церці (у 1 знач.) адзін аб другога пры руху.

Галіны шаруюцца аб сцяну.

|| наз. шарава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

яе́чка, -а, мн. -і, -чак, н.

1. гл. яйцо.

2. Парная мужчынская палавая залоза, што выпрацоўвае мужчынскія палавыя клеткі, а таксама адзін з органаў унутранай сакрэцыі ў чалавека і млекакормячых.

◊

Як яечка (разм.) — пра што-н. добра зробленае, прыгожае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

commute [kəˈmju:t] v.

1. е́здзіць штодзённа на пра́цу з пры́гарада ў го́рад

2. замяня́ць (асабліва адзін від аплаты другім)

3. змякча́ць пакара́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bewéihräuchern

vt куры́ць фіміцм

sich gégenseitig ~ — (залі́шне) хвалі́ць адзі́н аднаго́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Вадзі́цца ’пры змаганні цягацца’ (лаг., КЭС). Зваротная форма ад вадзі́ць з семантычным зрухам ’знацца з кім-небудзь, быць звязаным з кім-небудзь’ > ’змагацца пры барацьбе, цягацца, ухапіўшыся адзін за аднаго’; параўн. польск. wodzić się ’б’ючыся, перацягваць адзін другога з месца на месца’.

Ва́дзіцца ’сварыцца’ (Гарэц.; лаг., КЭС; докш., Янк. Мат.). Гл. ва́дзіць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

single​1 [ˈsɪŋgl] adj.

1. адзі́ны, адзі́нкавы;

There isn’t a single ticket left. Не засталося ніводнага білета.

2. асо́бна ўзя́ты;

a single bed аднаспа́льны ло́жак;

a single room пако́й на аднаго́

3. халасты́, адзіно́кі (мужчына)

4. прыда́тны ў адзі́н кане́ц (пра білет);

a single ticket біле́т у адзі́н кане́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Аднаво́р ’сяўба ў адну руку’ (Сцяшк. МГ), ’адзін раз узаранае поле’ (Шат.) < адна‑ор да араць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кідо́к ’хуткае, імклівае перамяшчэнне з аднаго месца ў другое без перапынкаў, за адзін прыём’ (ТСБМ). Гл. кі́даць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́змін, разьмі́н ’раз’езд на дарозе’ (Шат., Касп.), ’мінанне сустрэчных адзін каля аднаго’ (Стан.). Да разміну́цца, міна́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pewien

I pew|ien

нейкі, некаторы, пэўны; адзін;

~ien pan — адзін (нейкі) чалавек;

~ien nasz znajomy — адзін наш знаёмы;

od ~nego czasu — з некаторага (пэўнага) часу;

w pewien nych wypadkach — у некаторых выпадках;

pewien nego dnia — аднойчы, аднаго разу

II

упэўнены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)