Мінарэт ’вежа мячэці’ (ТСБМ). У літар. бел. мову прыйшло з польск. minaret або з рус. минарет, якія (праз ням. Minarett ці франц. minaret) прыйшлі з тур. minare < араб. mināra ’мінарэт’, — першапачаткова manāra ’месца, дзе гарыць агонь або ёсць святло, маяк’ (Фасмер, 2, 623). Аднак ёсць тур. minaret ’месца на вежы, з якога муэдзін ззывае на малітву’. Відавочна, лексема магла б быць вядомай у бел. гаворках тых населеных пунктаў, дзе пражывалі бел. татары.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перакрыжава́ны
1. прич. перекрещённый, скрещённый;
2. прич., перен. скрещённый;
3. прил. перекрёстный;
п. до́пыт — перекрёстный допро́с;
○ п. аго́нь — воен. перекрёстный ого́нь;
~ная ры́фма — лит. перекрёстная ри́фма;
~нае апыле́нне — бот. перекрёстное опыле́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
sputter
[ˈspʌtər]
1.
v.i.
1) шыпе́ць, трашчэ́ць (пра аго́нь), сквірчэ́ць (пра сква́ркі)
2) пы́рскаць, плява́цца, выплёўваць
3) лапата́ць
2.
n.
1) шыпе́ньне n., трэ́скат -у m.; сквірчэ́ньне n.
2) лапата́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
стыхі́я
(гр. stoicheion)
1) адзін з асноўных элементаў прыроды (вада, зямля, паветра, агонь) у антычнай філасофіі;
2) з’явы прыроды, якія праяўляюцца як магутная разбуральная сіла (напр. марская с.);
3) перан. неарганізаваная сіла, якая дзейнічае ў сацыяльным асяроддзі (напр. с. інфляцыі);
4) перан. прывычнае асяроддзе (напр. свая с.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
перакі́нуцца
1. (пераскочыць) hinüberspringen* vt (s);
2. (распаўсюдзіцца) sich verbréiten; übergréifen* vt (пра агонь і г. д.);
3. (кідаць адзін аднаму) sich (D) zúwerfen* vt;
4.:
перакі́нуцца па́рай слоў éinige Wórte wéchseln
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
во́гнішча н
1. Schéiterhaufen m -s, - (агонь інквізіцыі); Lágerfeuer n -s, - (бівачнае);
раскла́сці во́гнішча ein Féuer ánzünden [entfáchen];
2. (месца, дзе было вогнішча) Féuerstelle f -, -n; Brándstätte f -, -n, Brándfläche f -, -n (пажарышча).
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адгаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Сцяна з дошак, фанеры, бярвення, якой адгароджваюць частку памяшкання (у хаце, у хляве, у гумне і пад.). Праз шчыліны паміж дрэнна прыпушчаных адна да адной дошчак сцянной адгародкі Міхалка заўважыў, што па той бок сцяны гарыць агонь. Чорны. [Віця] зазірнуў праз акенца, што было ў фанернай адгародцы, у суседні пакойчык. Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пажа́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак., што.
1. Зжаць усё, многае. Зямля ўся жоўтая ад ячменю.. Толькі там, дзе яго пажалі ля дарогі, зямля здалёку здаецца белай, што іней. Пташнікаў.
2. перан. Атрымаць здабытак ад чаго‑н. зробленага; заслужыць. Хто агонь тут пасеяў, — Смяротны пажне тут пажар... Куляшоў.
3. і без дап. Жаць нейкі час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патанцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што і без дап.
Танцаваць некаторы час; пратанцаваць. [Астапчык:] Што ж вы сядзіце тут? Пайшлі б патанцавалі, і дзяўчатам вашым было б весялей з вамі. Машара. У рэстаране граў духавы аркестр. Алена запрасіла Сашку патанцаваць. Гроднеў. Раніцай .. [Чыжык] зноў расклаў агонь. Патанцаваў каля яго, каб сагрэцца, паснедаў і зноў выйшаў на бераг. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патушы́ць 1, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.
Спыніць гарэнне; пагасіць. Агонь дастаў толькі хлеў суседняй гаспадаркі. Але некалькі чалавек.. узлезлі на хлеў і хутка патушылі салому, якая ўжо задымілася. Шамякін. Вокны свяціліся: выходзячы, настаўнік забыўся патушыць лямпу. Колас.
патушы́ць 2, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.
1. Утушыць усё, многае.
2. і без дап. Тушыць некаторы час (гл. тушыць 2).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)