аглушэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. аглушаць — аглушыць (у 1 знач.).

2. Спец. Страта звонкім гукам звонкасці і пераход яго ў адпаведны глухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыжа́нне і дрыжэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле дзеясл. дрыжаць і дрыжэць (у 1 знач.). З дрыжаннем сэрца .. [Ліза] увайшла ў бацькаў двор. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курлы́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. курлыкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Ланцужкі жураўлёў віднеліся ў небе, і адтуль чулася сумнае курлыканне. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лесіраваць.

2. Тонкі слой, мазок празрыстай фарбы на карціне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мудраге́льства, ‑а, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. мудрагеліць. // Што‑н. мудрагельнае, вельмі замыславатае. Навошта ўскладняць фразы, падаючы ім канцылярскае і бюракратычнае мудрагельства? Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. набіць (у 3, 4, 8 і 9 знач.).

2. Матэрыял, якім набіта што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагрува́шчванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. нагрувашчваць.

2. Тое, што і нагрувашчанне (у 2 знач.). Каменныя нагрувашчванні сустракаліся ўсё часцей і часцей. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надрабіць ​1.

2. Прыробленая, надвязаная да чаго‑н. частка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсе́ў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падсяваць — падсеяць.

2. Другая (дадатковая) культура на полі, засеяным асноўнай культурай. Скасіць зялёны падсеў на сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паране́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. параніць і параніцца. // Рана. Тамаш рабіў пільны агляд пальцаў з вонкавага боку: колер, мазалі, таўшчыня,.. параненне. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)